nefes

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): //
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: ne·fes

Navdêr

Tewandina nefes
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	nefes	nefes
Îzafe	nefesa	nefesên
Çemandî	nefesê	nefesan
Nîşandera çemandî	wê nefesê	wan nefesan
Bangkirin	nefesê	nefesino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	nefesek	nefesin
Îzafe	nefeseke	nefesine
Çemandî	nefesekê	nefesinan

nefes m

1. hewayê ku mirov di dev û difina xwe de tîne û dibe
   • Dê gul û reyhan bibarin têk û têk gulzar-i bit
     Şem'-i dê can dit ji şewqê bête ber subhê nefes
     Narit axir ger bi mûyek behsê zulfa yar-i bit — ()

Hevmane

• bêhn (2)
• henase
• hilm (2)

Jê

• bênefes
• bênefesî
• binefes
• binefesî
• nefes dan
• nefes girtin
• nefes qut bûn (lêker)
• nefes qut kirin
• nefes sekinîn (lêker)
• nefesçikandî
• nefesçikiyayî
• nefesdan (navdêr)
• nefesdar
• nefesdarî
• nefesgirtin (navdêr)
• nefesrawestandî
• nefesrawestî
• nefessekinandî
• nefessekinî
• teknefes
• teknefesî

Etîmolojî

Ji erebî (), hevreha aramî נפשא (nepşa), akadî nepaşu. Ji heman rehî: nefs.

Werger

• Almanî:  →  m,  →  m,  →  m, ^? →  m
• Erebî: ^? → 
• Farisî:  → ,  → 
• Îngilîzî:  → ,  → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → 

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng^ⓘ

Navdêr

1. henase, bêhn, bîn, hilm, nefes
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. pif
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
3. nefes

   ― Min xwest ku ez hilmek li cixareyê bixim.

4. nefs

   ― Li malê çar nefsên din jî hene.

5. Helbestên Bektaşî û Alewîtiyê.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]