qet

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: qet

Hoker

qet

1. Hîç, yekcar, êkcar, tî, ti car, ter, çu, bi ti awayî.

   Ew qet nayên.

   Ma te qet dîtiye ku dijmin bûye dost?!

Herwiha

• qe

Bide ber

• qed
• qey

Jê

• qet bûn (lêker)
• qet kirin (lêker)
• qetbûn (navdêr)
• qeten
• qetî
• qetkirin (navdêr)

Etîmolojî

Ji erebî ().

Werger

• Almanî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → , ^? → , ^? → , ^?, ^?, ^? → , ^? → , ^? → , ^? → 
• Erebî: , ^?, ^? → , ^? → 
• Farisî:  → , , ^?
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → , ^? → , ^? → , ^?, ^? → , ^? → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → , ^?, ^? → , ^?, ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → 

Navdêr

	Bikarhênerek dixwaze ev peyv were standardkirin. Ji kerema xwe tevlî nîqaşa li ser Daxwazên standardkirinê bibin.(+)
	qet  / qed

Tewandina qet
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	qet	qet
Îzafe	qeta	qetên
Çemandî	qetê	qetan
Nîşandera çemandî	wê qetê	wan qetan
Bangkirin	qetê	qetino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	qetek	qetin
Îzafe	qeteke	qetine
Çemandî	qetekê	qetinan

qet m

1. Perçe, beş, bi taybetî perçên bi qetandina tiştekî çêbûne.
   • Ew jî nemerdiyê nake, hema radibe ser xwe, radihêje şûrê xwe li serê mar dixe û dike qetqetî. Sê çar çêlikên baz hene, her çêlikekê qetekî datîne ber wan û yekî jî datîne dera hanê. — ()
2. Birînên ji tiştekî tûş ve hatî kirin.

Bide ber

• perçe
• qet qetî
• qetqetî

Têkildar

• qetandin

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], binêre: qed

Werger

• Almanî:  → 
• Îngilîzî:  → ,  → 
• Tirkî: özellikle bir şeyin kesilmesiyle oluşan  → ,  → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → ,  →