compositum chemicum From Wikipedia, the free encyclopedia
Acidum uricum C
5H
4N
4O
3 est compositum chemicum heterocyclicum, ionta (urata) et sales (acida urata) formans. In organismis acidum uricum est productum catabolicum nucleotidorum purinorum. Excretio maior in parte per renes fit. Nimirum acidum uricum constanter in urinis invenitur[1].
Cave: notitiae huius paginae nec praescriptiones nec consilia medica sunt. |
Cognitores | |
---|---|
ChemSpider | 1142 |
PubChem | 1175 |
DrugBank | DB01696 |
Natura chemica | |
Formula summarum | C 5H 4N 4O 3 |
Massa molaris | 168.112 g/mol |
Natura biochemica | |
Excretio | renibus |
In sanguine acidum uricum, una cum proteinis, substantia antioxidans momentum maius habet[2]. Contrarie acidum uricum intra cellulam prooxidans agit.
Hyperuricaemia, valores altiores acidi urici in sanguine cum podagra nexus est, at etiam cum diabete mellito et calculis renalibus et syndromate metabolico[3] et diversis morbis cardiovascularibus[4].
Acidum uricum est purinum, ita compositum heterocyclicum, ex anulo duplici atomorum carbonii C et nitrogenii N (positionibus 1, 3, 7, 9) compositum. Atomis carbonii positionibus 2, 6, 8 singula oxygenia addita sunt. Ut plurimis anulis nitrogenium continentibus etiam acido urico tautomera nota sunt.
Tautomera ex constitutionibus isomera, quae facile inter se mutant. Praecipue composita heterocyclica tautomerismum (sive desmotropismum) ostendunt, quia in compositis his chemicis protona relocare queant, ut vincula duplicia quoque[5]. In nitrogenia continens acidum uricum inter formam ketoni -N=C-OH et formam enoli -NH-C=O mutat. In anulo duplici acidi urici de lactamo (formae ketoni) et de lactimo (formae enoli) dici solet. Lactimum in circumiecto acido (pK = 5.4) proton H+ liberat, ut uratum cum grege -O- formetur. Crystalla urati ipsa causa et inflammationis articulorum apud podagram et calculorum renalium.
Urici acidi synthesis per enzymum xanthini oxidasis ex xanthino fit. Locus reactionis istius terminalis effectus corporis iubet. Exempli gratia formatio copiae molecularum acidi urici et inflammationis (osteoarthritidis) et posthac dissolutionium chondrocytorum intraarticularium causa persequitur. Intra liquorem articuli mox moleculae acidi urici accumulant, quae circumiectis acidis in crystalla urati transformantur. Circulus vitiosus initiatur, quia crystalla ipsa stimulus liberationis mediatorum inflammationis ut interleukinum 1 beta erunt[6].
In organismis uricum acidum est productum terminale degradationis purinorum, ut nucleobasium adenini et guanini, quibus structura purinorum insunt.
Valores altiores acidi urici in sanguine organismis pericula, ut morborum cardiovascularium, diabetis melliti[7] imponere queant.
Consumptio copiae fructosi ope enzymi fructokinasis formationem purinorum, denique hyperuricaemiam perficere potest[8]. Nimirum consumptio copiae sucorum e fructu exressorum et hyperuricaemiam[9] et symptomata podagra et syndromatis metabolici[10] instigare possunt.
Anno 1776 chemicus Suecicus Carolus Scheele (1742—1786) in calculis renalibus acidum uricum invenit[11]. Anno 1882 chemico Ucrainico Ioanne Horbachevsky (1854—1942) synthesis acidi urici ex urea et glycino[12].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.