Amphiaraus

Amphiaraus (Graece Ἀμφιάραος) in mythologia Graeca est vates Argivus, qui expeditioni septem ducum adversus Thebanos interfuit^[1]. Cladem signis divinis praenoverat sed Adrastus rex eius monitiones sprevit^[2]. Cum inde fugeret, terram inhiasse atque eius currum hausisse dicebant^[3]. Filius erat Oeclis Hypermnestraeque, maritus Eriphylae, quae dono corrupta^[4] operam dedit, ut maritus ad bellum cum Thebanis proficisci cogeretur, quamquam compererat inde se non rediturum^[5]. Filii eis fuerunt Amphilochos et Alcmaeon, qui matrem suam, ut paternae mortis sontem, necavit.

Amphiaraus ad bellum Thebanum proficiscitur.

De cultu Amphiarai

In pluribus Graeciae locis honores divini Amphiarao tribuebantur^[6], maxime tamen Oropi in Boeotia^[7] ad fines Atticae^[8]; nam et templum et oraculum Amphiarao ibi erant; qui eum consulebant, eos primo sacrum facere ac deinde in pelle arietis immolati obdormiscere oportebat; noctu enim per somnia deus Amphiaraus eis responsa dabat^[9], quae plerumque ad morbos sanandos pertinuisse videntur. Etenim iam tempore septem ducum expeditionis adversus Thebanos Amphiaraus signa divina et somnia Argivis interpretari solebat^[10]. Inventor ignispicii quoque habebatur.^[11].Cnossius Iophon collectaneum oraculorum Amphiarai collegerat et publicarat, quae tamen apocrypha fuisse existimabat Pausanias, quia Amphiaraus non spiritu divino commotus responsa canebat ut Pythia sed signa a deis missa, in primis somnia, interpretari callebat. Illum librum multos lectores tamen delectasse ipse Pausanias fatebatur. Vestigia certe templi quarto saeculo a.C.n. ineunte aedificati et altaris, cuius ornamenta sculpta accurate a Pausania in libro ad Atticam spectante describebantur ab archaeologis in situ adgnita sunt^[12].

Varia

Tiburnus, aut filius^[13] aut nepos Amphiarai, urbem Tibur Latii condidisse dicitur.

Praecepta de fabis Amphiarao adscripta in Geoponicis a Graecis citantur.^[14]