Gratianus

Flavius Gratianus, simpliciter Gratianus (natus die 18 Aprilis 359 Sirmii, mortuus 25 Augusti 383 Lugduni) fuit imperator Imperii Romani Occidentalis ab anno 375 usque ad mortem, ab anno 367 omnis imperii socius a patre Valentiniano I factus. Ex quo Gratianopolis, urbs Gallica, appellatur.

Haec pagina Gratianum Imperatorem tractat. Si aliud quaeris quod etiam “Gratianus” appellatur, vide Gratianus (discretiva).

Gratianus

Res apud Vicidata repertae:

Gratianus: imago

Nativitas: 18 Aprilis 359; Sirmium
Obitus: 25 Augusti 383; Lugdunum
Patria: Roma antiqua

Familia

Genitores: Valentinianus I; Marina Severa
Coniunx: Constantia, Laeta
Familia: Domus Valentiniana

Vita

Flavius Gratianus natus est Sirmii die 24 Augusti anno 359. Filius fuit Valentiniani I imperatoris et Marinae Severae. Anno 366 consul factus est. Die 24 Augusti 367 Augustus proclamatus est. Anno 368 bello Valentiniani I contra Alamannos interfuit. Anno 374 Constantiam in matrimonium duxit, filiam Constantii II imperatoris. Ex hac filium habuit ignoti nominis, qui ante annum 383 mortuus est.^[1] Valentiniano I patre die 17 Novembris 375 mortuo, suo iure in occidente imperavit. Sed milites Viennae morte Gratiani nuntiata etiam Valentinianum II semifratrem Gratiani quattuor annorum Augustum proclamaverunt. Anno 376 Gratianus Romam visitavit, anno 378 cum Alamannis certabat. Postquam Valens imperator orientis in pugna apud Adrianopolim anno 378 facta mortuus est, anno insequenti (19 Ianuarii) Theodosium I Augustum sustulit. Eodem anno Alamannos vicit et eos in provincia Raetia sedes petere iussit. Aestate anni 383i cum Constantia uxor mortua esset, Laetam in matrimonium duxit. Necatus est Lugduni^[2] ab Andragathio magistro militum Magni Maximi usurpatoris die 25 Augusti anni 383.

Religio et consilia

Gratianus Christiana in fide secundum Concilium Nicaenum Primum educabatur et Ambrosio episcopo Mediolani duce Religionem Romanam atque haeresias Christianas ut Arianismum supprimere conabatur. Itaque die 3 Augusti 379 edictum contra haeresiam publicavit^[3]. Promulgavit anno 380 Edictum Thessalonicense, quod Christianitas officialem imperii religionem fecit et inter hiemem anni 382/383 aram Victoriae deae e curia senatus Romae removeri iussit, quamquam Quintus Aurelius Symmachus princeps senatus id prohibere conatus erat.

Fontes

• Zosimus, Ίστορία νέα - Historia nova.