Inferi

Inferi in variis traditionibus religiosis sunt mundus mortuorum, qui sub mundo vivorum exstat. Nomen adiectivum rerum inferorum proprium est chthonicus.

Yggdrasil, refectio hodierna arboris mundi Nordicae, quae caelos, orbem terrarum, inferosque coniungit.

Crura Vishnu dei, hominis cosmici, tellurem et septem regna Patalae, inferorum Hinduicorum, depingunt. Pedes in Shesha, angue cosmico stant.

Notio inferorum in paene omne hominum cultura invenitur, et "fortasse tam vetus quam condicio humana est."^[1][2] Communis mythorum proprietas de inferis est fabula in qua homines iter ad inferos faciunt, saepe ad quoddam propositum heroicum conficiendum.

In mythologia Romana

Homines mortui in mythologia Romana sub terra in regione Orci habitare putabantur. Rex inferorum erat Pluto, Saturni filius, Iovis Neptunique frater. Eius uxor erat Proserpina, Cereris Iovisque filia.

Inter personas maximi momenti ab hominibus inferorum actas in mythologia Romana sunt Cerberus, Dea Tacita, Dis Pater, Egestes, Fames, Inferi Dii, Larenta, Letum, Libitina, Mors, Orcus, Pluto, Proserpina, Viduus.

Nexus interni

• Charon
• Infernus
• Carolus Jung
• L'Orfeo, opera Monteverdiana
• Orfeo ed Euridice, opera Gluckiana
• Orpheus
• Orpheus in inferis, opera Offenbachiana
• Purgatorium
• Styx
• Tartarus
• Vita post mortem