Solresol

Solresol est lingua artificiosa a Francisco Sudre ex 1827 excogitata. De quo suum magnum opus, Langue musicale universelle ('Universa lingua musica'), anno 1866 post mortem editus est,^[1] quam autem nonnullos annos divulgaverat. Solresol populo breviter gratum est, praecipue cum Boleslas Gajewski librum Grammaire du Solresol (1902) ederet. Post nonnullos annos, Solresol paene evanescuit contra linguas fortunatiores, sicut Volapük et lingua Esperantica. Iam manent pauci fautores per orbem terrarum dispersi, qui melius inter se per interrete communicare possunt.

Septem notae, colores, syllabae, numeri, et glyphae ad phonemata Solresol significanda usitate adhibitae.

Musica Solresol.

Phonologia

Verba Solresol in syllabis vel notis musicis ab una ad quinque consistunt. Quaeque syllaba solum unum ex septem phonematibus primis esse possunt, quod vicissim acui vel produci possunt. Est aliud phonema, silentium, quod ad verba separanda adhibetur quia verba concurrere non possunt.

Phonemata varie repraesentari possunt: septem notae musicae in octavo, syllabae dictae (in solfège, modo notarum musicarum nominandarum), cum septem coloribus arcus, symbolis, gestibus. Communicatio ergo per Solresol effecta oratione, cantu, vexillis, coloribus, adeo picturis fieri potest.

Vocabularium

In morphologia Solresol, verba longiora dividuntur in categorias significationis, in prima syllaba vel nota conditas. Verbis quae in 'sol' incipiant sunt significationes ad artes et scientias cognatae, aut, si in solsol incipiant, aegritudo et medicina (e.g., solresol 'lingua', sed solsolredo 'hemicrania'). Sicut aliae linguae constructae quibus est vocabularium a priori, Solresol permultas difficultates ad mundum pridenter definiendum habet. Ultima syllaba libidinosa esse possunt ad distinctiones capiendas sicut malus contra pyrum, verba quae se ad categorias simplices non accommodant.

Verba feminea per ultimam syllabam acutam, et plurales per productionem formantur. Unica Solresol proprietas est significationes negare per syllabas invertendas; exempli gratia, fala significat 'bonum' vel 'sapidus', et lafa significat 'malus'.

Tabula infra data omnia verba unius et binarum syllabarum exhibet.

Prima (infra) et secunda (dextra) syllabae	Nulla syllaba secunda	-do	-re	-mi	-fa	-sol	-la	-si
Do-	non, ne, nec	(preteritum)	ego, me	tu	ille	se	aliquis	alius
Re-	et	meus	(pluperfectum)	tuus	eius, sui	noster	vester	eorum
Mi-	aut, sive, vel	pro, ut, quod	quis, quid; quod (coniunctio.)	(futurum)	cuius	bene	hic/ibi est, ecce	bona nox
Fa-	ad	quis? quid?	cum, una	hic, ille	(conditionalis)	cur, quam ob rem	bonus, sapidus, dilectus	multus, valde, admodum, maxime
Sol-	si	sed	in, intra	falsus; male	quia, propter	(imperativum)	perpetuo, semper, sine fine	gratia(s)
La-	ille *(articulus)	nihil, nullus, nemo	per, a	hic, ibi	malus	numquam, nusquam	(participium praesens)	de, ex
Si-	ita, sic, libenter	idem, eadem	ullus, omnis	bona matutina	parvus, vix	dominus*	iuvenis, caelebs*	(participium passivum)

* Verba feminea per ultimam syllabam acuendam formantur.

Nexus interni

• Lingua musica
• Navigatio ad Faremido
• Ro (lingua artificiosa)
• Sarus (lingua)
• Solfège
• Tonic sol-fa