Zink

Germanice I

Appellatio pronuntiatusque

Zink

API: [t͡sɪŋk]

(appellatio normata)

Syllabificatio phonetica: Zink

Nomen substantivum

Zink neut. (vetuste: masc.)

1. zincum (-i, neut.) || Elementum chemicum cuius numerus atomicus 30 est.

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	Zink	—
gen.	Zinkes Zinks	—
dat.	Zink	—
acc.	Zink	—

Dictiones collatae

Systema Periodicum Germanicum

H He Li Be B C N O F Ne Na Mg Al Si P S Cl Ar K Ca Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr Rb Sr Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe Cs Ba * Lu Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn Fr Ra ** Lr Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og * La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb ** Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No

Germanice II

Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

Appellatio

• /ˈtsɪŋk/

Nomen substantivum

Zink masc.

1. quaedam species instrumenti musici