Appellatio pronuntiatusque
aboleo, abolere, abolevi, abolitum
Notatio
- ← ab + *oleo, quod significat aut “alescere, increscere”, a radice prisca Indoeuropaea *ol-eyo-, forma causativa ab *al- “alere, alescere”; aut “caedere” a lingua prisca Indoeuropaea *elH₃-: confer vocem Palaeograecam ὄλλυμι (ollymi, caedo; -λλ- a *-ln-).
Propterea aut √ “retardo augmen” aut √ “occido”.
Coniugatio
Verbum finitum
More information Thema, Vox activa ...
| Thema |
Vox activa |
| abol- |
Tempus praesens |
imperfectum |
futurum |
| Persona |
indicativ. |
coniunct. |
imperat. |
indicativ. |
coniunct. |
indicativ. |
imperat. |
| I. sing. |
aboleō |
aboleam |
|
abolēbam |
abolērem |
abolēbō |
|
| II. sing. |
abolēs |
aboleās |
abolē! |
abolēbās |
abolērēs |
abolēbis |
abolētō! |
| III. sing. |
abolet |
aboleat |
|
abolēbat |
abolēret |
abolēbit |
abolētō! |
| I. plur. |
abolēmus |
aboleāmus |
|
abolēbāmus |
abolērēmus |
abolēbimus |
|
| II. plur. |
abolētis |
aboleātis |
abolēte! |
abolēbātis |
abolērētis |
abolēbitis |
abolētōte! |
| III. plur. |
abolent |
aboleant |
|
abolēbant |
abolērent |
abolēbunt |
abolentō! |
| Thema |
Vox passiva |
| abol- |
Tempus praesens |
imperfectum |
futurum |
| Persona |
indicativ. |
coniunct. |
imperat. |
indicativ. |
coniunct. |
indicativ. |
imperat. |
| I. sing. |
aboleor |
abolear |
|
abolēbar |
abolērer |
abolēbor |
|
| II. sing. |
abolēris |
aboleāris |
abolēre! |
abolēbāris |
abolērēris |
abolēberis |
abolētor! |
| III. sing. |
abolētur |
aboleātur |
|
abolēbātur |
abolērētur |
abolēbitur |
abolētor! |
| I. plur. |
abolēmur |
aboleāmur |
|
abolēbāmur |
abolērēmur |
abolēbimur |
|
| II. plur. |
abolēminī |
aboleāminī |
abolēminī! |
abolēbāminī |
abolērēminī |
abolēbiminī |
— |
| III. plur. |
abolentur |
aboleantur |
|
abolēbantur |
abolērentur |
abolēbuntur |
abolentor! |
Close
More information Thema, Vox activa ...
| Thema |
Vox activa |
| abolēv- |
Tempus perfectum |
plusquam perfectum |
futurum exactum |
| Persona |
indicativ. |
coniunct. |
indicativ. |
coniunct. |
| I. sing. |
abolēvī |
abolēverim |
abolēveram |
abolēvissem |
abolēverō |
| II. sing. |
abolēvistī |
abolēveris |
abolēverās |
abolēvissēs |
abolēveris |
| III. sing. |
abolēvit |
abolēverit |
abolēverat |
abolēvisset |
abolēverit |
| I. plur. |
abolēvimus |
abolēverimus |
abolēverāmus |
abolēvissēmus |
abolēverimus |
| II. plur. |
abolēvistis |
abolēveritis |
abolēverātis |
abolēvissētis |
abolēveritis |
| III. plur. |
abolēvērunt |
abolēverint |
abolēverant |
abolēvissent |
abolēverint |
Close
Verbum infinitum
More information Modus, infinitivus ...
| Modus |
infinitivus |
participium |
| Tempus |
praesens |
perfectum |
futurum |
praesens |
perfectum |
futurum |
Vox activa |
abolēre |
abolēvisse |
abolitūrum, -am, -um esse |
abolēns |
|
abolitūrus, -a, -um |
Vox passiva |
abolērī |
abolitum, -am, -um esse |
abolitum īrī |
|
abolitus, -a, -um |
|
|
| Gerundium |
Gerundivum |
Supinum |
| abolendī |
abolendus, -a, -um |
abolitum |
abolitū |
Close