amor

Solum amor Latine ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. Amor.

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈa.mor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·mor — morphologica: amor

Formae aliae

• antiq. amos

Notatio

← Latine: amō.

Nomen substantivum

ăm|or, -ōris masc.

1. √ Animi studium in personam aut rem aliquam, quo oritur ex delectatione, quam ex ipsius personae aut rei aspectu percipimus.
2. Affectio ardens devotaque, ut sexus unius pro altero.
3. (Meton.) ponitur pro eo, qui amatur.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	amor	amōrēs	I
gen.	amōris	amōrum	II
dat.	amōrī	amōribus	III
acc.	amōrem	amōrēs	IV
abl.	amōre	amōribus	VI
voc.	amor	amōrēs	V

Dictiones collatae

• amābilis, amābiliter
• amābilitās
• amandus
• amāns, amanter
• amō, amāre

Synonyma

1. affectiō

Antonyma · contraria

1. odium

Collocationes

• amor generandi
• amores furtivi
• in amore esse alicui

Proverbia

• Amor omnia vincit.

Dictiones derivatae

• amōrābundus
• amōrātus
• amōrifer
• amōrificus

Translationes

Affectio vel bona voluntas	dilatare ▼

Affectio vel bona voluntas	collabi ▲

Anglice: love (en) Batave: liefde (nl) f Dacoromane: dragoste (ro) f, iubire (ro) f Finnice: rakkaus (fi) Germanice: Liebe (de) f Graeca Antiqua: ἔρως m ‎(érōs) Hispanice: amor (es) m Occitane: amor (oc) m Polonice: miłość (pl) f Suecice: kärlek (sv) c

Qui amatur	dilatare ▼

Qui amatur	collabi ▲

Anglice: darling (en), lover (en) Germanice: Liebling (de) m, Geliebter (de) m, Geliebte (de) f

Discretiva

amor dictio est in variis linguis:

• Dacoromane: amor
• Hispanice: amor
• Lusitane: amor

Dictiones similes

• Germanice: Amor

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
amor	prima singularis	praesens	passiva	indicativus	amō (amāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈa.mor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·mor — morphologica: am-or

Loci

Gaius Valerius Catullus -87…-54

M. Tullius Cicero -106…-43

P. Ovidius Naso -42…+18

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

Petronius Arbiter ca. 14-66

Apuleius ca. 125-170

Aulus Gellius ca. 130-180

antiq.

class.

class.

class.

class.

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• sed magis, o nuptae, semper concordia vostras,

semper amor sedes incolat assiduus.

tu vero, regina, tuens cum sidera divam

placabis festis luminibus Venerem,

unguinis expertem non siris esse tuam me,

sed potius largis affice muneribus. —Carmina Catulli ^[1]

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. tantus est igitur innatus in nobis cognitionis amor et scientiae, ut nemo dubitare possit quin ad eas res hominum natura nullo emolumento invitata rapiatur. videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? —De finibus bonorum et malorum Ciceronis ^[2][3]

class.  (versio II, ca. 5 p.C.n.)

• illic nec tunicam tibi sit posuisse pudori

nec femori inpositum sustinuisse femur;

illic purpureis condatur lingua labellis,

inque modos Venerem mille figuret amor;

illic nec voces nec verba iuvantia cessent,

spondaque lasciva mobilitate tremat! —Amores Ovidii Nasonis ^[4][3]

class.  (41 p.C.n.)

• Muta animalia humanis affectibus carent, habent autem similes illis quosdam impulsus. Alioquin si amor in illis esset et odium, esset amicitia et simultas, dissensio et concordia; quorum aliqua in illis quoque exstant vestigia, ceterum humanorum pectorum propria bona malaque sunt. —De ira libri III Senecae ^[5][3]

saec. I.

• Hinc aquila ferebat caelo sublimis Idaeum, illine candidus Hylas repellebat improbam Naida. Damnabat Apollo noxias manus lyramque resolutam modo nato flore honorabat. Inter quos etiam pictorum amantium vultus tanquam in solitudine exclamavi: Ergo amor etiam deos tangit. Iuppiter in caelo suo non invenit quod diligeret, sed peccaturus in terris nemini tamen iniuriam fecit. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[6][3]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Nam me, quae sola mortalium novi, amor is quo tibi teneor indicare compellit. Iam scies omnem domus nostrae statum, iam scies erae meae miranda secreta, quibus obaudiunt manes, turbantur sidera, coguntur numina, serviunt elementa. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[7][3]

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

• Nihil namque horum ipsum ex sese honestum est; quali cum fieret modo factum est, tale exstitit: si recte honesteque factum est, tum honestum fit; sin parum recte, turpe fit. Sic amare, sic amor non honestus omnis neque omnis laude dignus, sed qui facit, nos ut honeste amemus. —Noctes Atticae A. Gellii ^[8][3]

Fontes

1. Gaius Valerius Catullus, Carmina. 66. Berenices caesaries, versus 88 — amor (Bibliotheca Augustana)