arbori

Discretiva

arbori dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

arborī

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
arborī	casus dativus singularis	substantivi arbor

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈarboriː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ar·bo·rī — morphologica: arbor-i

Italice

arbori

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
arbori	forma pluralis	substantivi arbore

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈarbori/

Syllabificatio phonetica: ar·bo·ri — morphologica: arbor-i

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• dentium candore intellegitur iuventa. circa hos beluis summa cura: alterius mucroni parcunt, ne sit proeliis hebes, alterius operario usu fodiunt radices, inpellunt moles; circumventique a venantibus primos constituunt quibus sint minimi, ne tanti proelium putetur, postea fessi inpactos arbori frangunt praedaque se redimunt. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

• reliquae, teretes atque procerae, densis gradatisque corticum pollicibus aut orbibus faciles ad scandendum orientis se populis praebent, vitilem sibi arborique indutis circulum mira pernicitate cum homine subeuntem. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Fontes

1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 4, [8] — arbori
2. Vicicitatio: arbori.
3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber tertius decimus, cap. 7, [29] — arborique