arbor

Latine

Appellatio pronuntiatusque

arbor

API: /ˈar.bor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ar·bor — morphologica: arbor

Formae aliae

← arbos antiq.

Nomen substantivum

arb|or, -oris fem.

1. Alta planta lignea perennis.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	arbor	arborēs	I
gen.	arboris	arborum	II
dat.	arborī	arboribus	III
acc.	arborem	arborēs	IV
abl.	arbore	arboribus	VI
voc.	arbor	arborēs	V

Dictiones collatae

• arbuscula, arbusculōsus, arbusticola, arbustīvus
• arbustō, arbustāre
• arbustulum, arbustum, arbustus

Variae arbores	dilatare ▼

Variae arbores	collabi ▲

abiēs acacia acer aesculus alnus amygdala aquifolia arbutus armeniaca aurantium, arancium betula, betulla buxus carpinus castanea cedrus, cedra cerasus citrus cornus corylus, corulus cupressus ficus fāgus fraxinus īlex iūglāns laburnum larix laurus lōtos, lōtus mālus mespilus, mespila mōrus myrtus, murtus olea oleaster opulus ornus palma picea pīnus pirus platanus pōmus pōpulus prūnus pūnica quercus rāmus rōbur, rōbus salix sabūcus, sambūcus sorbus, sorva taeda, tēda tamarīx taxus terebinthus ulmus

Dictiones derivatae

• arborārius
• arborātor
• arborēscō, arborēscere
• arborētum
• arboreus

Translationes

Alta planta lignea perennis	dilatare ▼

Alta planta lignea perennis	collabi ▲

Anglice: tree (en) Bohemice: strom (cs) m Dacoromane: arbore (ro) m Esperantice: arbo (eo) Finnice: puu (fi) Germanice: Baum (de) m Graeca Antiqua: δένδρον n ‎(déndron) Hispanice: árbol (es) m Ruthenice: дерево (ru) n ‎(derevo)

Latinitas Romana

class.  (ca. 2-8 p.C.n.)

• nitenti tamen est similis curvataque crebros

dat gemitus  arbor  lacrimisque cadentibus umet.

constitit ad ramos mitis Lucina dolentes

admovitque manus et verba puerpera dixit:

 arbor  agit rimas et fissa cortice vivum

reddit onus, vagitque puer; quem mollibus herbis

naides inpositum lacrimis unxere parentis. —Metamorphoses Ovidii Nasonis ^[1]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• pudet a Graecis Italiae rationem mutuari, Metrodorus tamen Scepsius dicit, quoniam circa fontem  arbor  multa sit picea, quales Gallice vocentur padi, hoc nomen accepisse, Ligurum quidem lingua amnem ipsum Bodincum vocari, quod significet fundo carentem. —Naturalis historia Plinii ^[2]

Vide etiam:  → arbor (Vicicitatio)

Fontes

1. Publius Ovidius Naso - Metamorphoseon libri XV. (Bibliotheca Augustana): Liber decimus, Venus et Adonis, versus 509 — arbor
2. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber tertius, cap. 20, [122] — arbor