bibendum

Discretiva

bibendum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
bibendum	—	—	activa	gerundium­	accusativo	bibō (bibere)

Forma	Modus flexurae	originis
bibendum	casus accusativus singularis · genus masculinum	gerundivi bibendus
bibendum	casus nominativus singularis · genus neutrum	gerundivi bibendus
bibendum	casus accusativus singularis · genus neutrum	gerundivi bibendus
bibendum	casus vocativus singularis · genus neutrum	gerundivi bibendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /biˈbendum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: bi·ben·dum — morphologica: bib-end-um

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quod ita praecipio, ut tamen fatear, ne ex hac quidem causa sudanti adhuc frigidum bibendum esse. —De Medicina Celsi ^[1][2]

saec. I.

• quanto tamen in potu ingeniosior fuerit, apparebit ad bibendum generibus centum octoginta quinque, si species vero aestimentur, paene duplici numero excogitatis tantoque paucioribus olei, de quo sequenti volumine dicemus. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber primus, III. [7] — bibendum
2. Vicicitatio: bibendum.
3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quartus decimus, cap. 29, [150] — bibendum