bibendus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /biˈbendus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: bi·ben·dus — morphologica: bib-end-us

Notatio

← Latine: bibō (bibere)

Gerundivum

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
bibendus	—	—	passiva	gerundivum­	nominativo	bibō (bibere)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	bibendus	bibenda	bibendum	nom.	bibendī	bibendae	bibenda
gen.	bibendī	bibendae	bibendī	gen.	bibendōrum	bibendārum	bibendōrum
dat.	bibendō	bibendae	bibendō	dat.	bibendīs	bibendīs	bibendīs
acc.	bibendum	bibendam	bibendum	acc.	bibendōs	bibendās	bibenda
abl.	bibendō	bibendā	bibendō	abl.	bibendīs	bibendīs	bibendīs
voc.	bibende	bibenda	bibendum	voc.	bibendī	bibendae	bibenda

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• datur bibendus renium vitiis et vesicae et praecordiorum, capiti et nervis inimicus. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes

1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXIII, cap. 53, [99] — bibendus
2. Vicicitatio: bibendus.