bonum

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈbonum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: bo·num — morphologica: bon-um

Notatio

← Latine: bonus

Nomen substantivum

bon|um, -ī neut. ^{[1][2][3][4][5]}

1. Id quod est honestum.^[1]
2. Id quod est utile.^[1]
3. Id quod est jucundum.^[1]
4. Id quod est perfectum in suo genere et naturae consentiens.^[1]
5. (Saepe plur.) res bonae.^[2][3]

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	bonum	bona	I
gen.	bonī	bonōrum	II
dat.	bonō	bonīs	III
acc.	bonum	bona	IV
abl.	bonō	bonīs	VI
voc.	bonum	bona	V

Translationes

Id quod est honestum	dilatare ▼

Id quod est honestum	collabi ▲

Anglice: the morally good (en) Germanice: das moralisch Gute (de) n, Redlichkeit (de) f, Tugend (de) f

Id quod est utile	dilatare ▼

Id quod est utile	collabi ▲

Anglice: benefit (en) Germanice: Nutzen (de) m, Vorteil (de) f

Id quod est iucundum	dilatare ▼

Id quod est iucundum	collabi ▲

Anglice: welfare (en) Germanice: Glück (de) n, Wohl (de) n

Id quod est perfectum in suo genere et naturae consentiens	dilatare ▼

Id quod est perfectum in suo genere et naturae consentiens	collabi ▲

Anglice: natural ability (en), talent (en) Germanice: Gut (de) n, Talent (de) n

Res bonae	dilatare ▼

Res bonae	collabi ▲

Anglice: fortune (en), richness (en), wealth (en) Germanice: Güter (de) n, pl, Reichtum (de) m, Vermögen (de) n

Discretiva

bonum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
bonum	casus accusativus singularis · genus masculinum	adiectivi bonus
bonum	casus nominativus singularis · genus neutrum	adiectivi bonus
bonum	casus accusativus singularis · genus neutrum	adiectivi bonus
bonum	casus vocativus singularis · genus neutrum	adiectivi bonus
bonum	casus accusativus singularis	substantivi bonus
bonum	casus accusativus singularis	substantivi bonum
bonum	casus vocativus singularis	substantivi bonum

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈbonum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: bo·num — morphologica: bon-um

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 460 — “BŎNUS, a, um, adject. — Bonum, i, n. 2.”
2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 352 — “bŏnus, a, um, adj.”
3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — bonus, a, um, II) subst., bonum, ī, n. (tom. 1, p. 852)
4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — bonum
5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — bonum