canis
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Latine
canis
Appellatio pronuntiatusque
canis 
API: /ˈkanis/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ca·nis — morphologica: can-is
Notatio
- ← A radice Protindeuropaea *can-i-, forma varianti a *cvon- “canis”. Confer vocem Palaeograecam κύων (cyōn, canis).
Nomen substantivum
can|is, -is comm.
- √ Animal specie Canis familiaris
Declinatio
Dictiones derivatae
- canīcula
- canīculāris
- canīculātus
- canīnus
Composita
- canifōrmis
Translationes
|
Remove ads
Discretiva
| canis dictio est in variis linguis: |
Formae affines
Latine
canis
Proprietates grammaticales
Appellatio pronuntiatusque
canis 
API: /ˈkanis/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ca·nis — morphologica: can-is
cānīs
Proprietates grammaticales
Appellatio pronuntiatusque
canīs 
API: /ˈkaːniːs/ (classice) - Syllabificatio phonetica: cā·nīs — morphologica: can-is
Loci
| C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
- insanabile ad hosce annos fuit rabidi canis morsus, pavorem aquae potusque omnis adferens odium. —Naturalis historia Plinii [1][2][3]
Fontes
- Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXV, cap. 6, [17] — canis
- Vicifons: Naturalis Historia Plinii, liber XXV, [17].
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads