casus

Latine

Formae aliae

• † cāssus

Notatio

← cadō, cadere

Nomen substantivum

cāsus, -ūs m.

1. dēscēnsus
2. (grammatica): forma inflecta vocabuli

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	cāsus	cāsūs	I
gen.	cāsūs	cāsuum	II
dat.	cāsuī	cāsibus	III
acc.	cāsum	cāsūs	IV
abl.	cāsū	cāsibus	VI
voc.	cāsus	cāsūs	V

Dictiones collatae

Collocationes

• casus belli
• casus nivis
• casus urbis Troianae

Hyponyma

(grammatica)

• [casus] nominativus; †: casus nominandi
• [casus] genitivus, [casus] genetivus; †: casus patricus, casus paternus, casus interrogandi
• [casus] dativus; †: casus dandi, casus commendativus
• [casus] accusativus; †: casus accusandi, casus causativus
• [casus] vocativus; †: casus vocandi, casus salutatorius
• [casus] ablativus; †: casus sextus, casus latinus/Latinus, casus comparativus
• casus rectus
• casus obliquus; †: casus conversi

Translationes

Descensus

Anglice: fall (en) Dacoromane: cădere (ro) f Danice: fald n, styrt

Germanice: Fall (de) m Islandice: fall (is) n Suecice: fall (sv) n

Dictio grammatica

Anglice: case (en) Dacoromane: caz (ro) n Danice: fald n, kasus (da) n

Germanice: Fall (de) m, Kasus (de) m Islandice: fall (is) n Suecice: kasus (sv) n

Discretiva

casus dictio est in variis linguis:

• Batave: casus
• Turcice: casus