cervicium

Discretiva

cervicium dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
cervīcium	casus genitivus pluralis	substantivi cervīx

Appellatio pronuntiatusque

API: /kerˈwiːki.um/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cer·vī·ci·um — morphologica: cervic-ium

Formae aliae

• cervīcum

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Sapae faece ambusta sanantur, melius addita lanugine harundinis, eadem faece decocta potaque tusses veteres. decoquitur in patinis cum sale et adipe ad tumorem quoque maxillarum et cervicium. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

• Cum quid oculo inciderit, alterum conprimi prodest, cum aqua dextrae auriculae, sinistor pede exultari capite in dextrum umerum devexo, invicem e diversa aure; si tussim concitet saliva, in frontem ab alio adflari; si iaceat uva, verticem morsu alterius suspendi; in cervicium dolore poplites fricari aut cervicem in poplitum; —Naturalis historia Plinii ^[3]

Fontes

3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 28, cap. 17, [60] — cervicium