conjunctio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /konˈjuːnk.ti.oː/

(classice)

API: /konˈjunk.t͡si.o/

(ecclesiastice)

Syllabificatio phonetica: con·jūnc·ti·ō — morphologica: conjunct-io

Formae aliae

• coniūnctiō (orthographia classica)

Notatio

← Latine: coniungō (coniungere)

Nomen substantivum

conjūncti|ō, -ōnis fem. (orthographia postclassica)

1. (Gramm.) pars orationis; verbum ut et vel autem

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	conjūnctiō	conjūnctiōnēs	I
gen.	conjūnctiōnis	conjūnctiōnum	II
dat.	conjūnctiōnī	conjūnctiōnibus	III
acc.	conjūnctiōnem	conjūnctiōnēs	IV
abl.	conjūnctiōne	conjūnctiōnibus	VI
voc.	conjūnctiō	conjūnctiōnēs	V

Translationes

Pars orationis	dilatare ▼

Pars orationis	collabi ▲

Anglice: conjunction (en) Francogallice: conjonction (fr) f Germanice: Konjunktion (de) f, Bindewort (de) n, Fügewort (de) n, †Conjunction (de) f Italice: congiunzione (it) f