constaturus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /koːnstaˈtuːrus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōn·s·ta·tū·rus — morphologica: con-stat-ur-us

Notatio

← Latine: cōnstō (cōnstāre)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
cōnstatūrus	—	futurum	activa	participium­	nominativo	cōnstō (cōnstāre)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	cōnstatūrus	cōnstatūra	cōnstatūrum	nom.	cōnstatūrī	cōnstatūrae	cōnstatūra
gen.	cōnstatūrī	cōnstatūrae	cōnstatūrī	gen.	cōnstatūrōrum	cōnstatūrārum	cōnstatūrōrum
dat.	cōnstatūrō	cōnstatūrae	cōnstatūrō	dat.	cōnstatūrīs	cōnstatūrīs	cōnstatūrīs
acc.	cōnstatūrum	cōnstatūram	cōnstatūrum	acc.	cōnstatūrōs	cōnstatūrās	cōnstatūra
abl.	cōnstatūrō	cōnstatūrā	cōnstatūrō	abl.	cōnstatūrīs	cōnstatūrīs	cōnstatūrīs
voc.	cōnstatūre	cōnstatūra	cōnstatūrum	voc.	cōnstatūrī	cōnstatūrae	cōnstatūra

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• summa omnium in hoc spectando fuit, ut fructus is maxime probaretur, qui quam minimo inpendio constaturus esset. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes