consto

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkoːnstoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōn·s·tō — morphologica: con-st-o

Notatio

← Latine: con + stō

Verbum intransitivum

cōnst|ō, -āre, -itī, -ātūrus

Quantum pecuniae solvendum est aliquam rem emendo.
Verum esse, rectum esse.

Coniugatio

Verbum finitum

More information Thema, Vox activa ...

Verbum infinitum

More information Modus, infinitivus ...

Usus

cum abl. pretii
cum acc. cum infinitivo

Dictiones collatae

stō, stāre, stātiō

Antonyma · contraria

in dubio esse

Composita

abstō, abstāre
astō, astāre (ad-stō)
circumstō, circumstāre, circumstātiō
dīstō, dīstāre
exstō, exstāre
īnstō, īnstāre
obstō, obstāre
perstō, perstāre
praestō, praestāre, praestātiō
prōstō, prōstāre
restō, restāre
sistō, sistere

Dictiones derivatae

cōnstāns
cōnstanter, cōnstantius, cōnstantissimē
cōnstantia
Constantius, Constantia
Constantinus, Constantina

Translationes

More information Quantum pecuniae solvendum est aliquam rem emendo ...

Quantum pecuniae solvendum est aliquam rem emendo	dilatare ▼

Quantum pecuniae solvendum est aliquam rem emendo	collabi ▲

Anglice: cost (en)
Germanice: zu stehen kommen (de), kosten (de)

More information Verum esse, rectum esse ...

Verum esse, rectum esse	dilatare ▼

Verum esse, rectum esse	collabi ▲

Anglice: be certain (en)
Germanice: feststehen (de)

Thema	Vox activa
cōnst-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	cōnstō	cōnstem		cōnstābam	cōnstārem	cōnstābō
II. sing.	cōnstās	cōnstēs	cōnstā!	cōnstābās	cōnstārēs	cōnstābis	cōnstātō!
III. sing.	cōnstat	cōnstet		cōnstābat	cōnstāret	cōnstābit	cōnstātō!
I. plur.	cōnstāmus	cōnstēmus		cōnstābāmus	cōnstārēmus	cōnstābimus
II. plur.	cōnstātis	cōnstētis	cōnstāte!	cōnstābātis	cōnstārētis	cōnstābitis	cōnstātōte!
III. plur.	cōnstant	cōnstent		cōnstābant	cōnstārent	cōnstābunt	cōnstantō!

Thema	Vox activa
cōnstit-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.	futurum exactum
I. sing.	cōnstitī	cōnstiterim	cōnstiteram	cōnstitissem	cōnstiterō
II. sing.	cōnstitistī	cōnstiteris	cōnstiterās	cōnstitissēs	cōnstiteris
III. sing.	cōnstitit	cōnstiterit	cōnstiterat	cōnstitisset	cōnstiterit
I. plur.	cōnstitimus	cōnstiterimus	cōnstiterāmus	cōnstitissēmus	cōnstiterimus
II. plur.	cōnstitistis	cōnstiteritis	cōnstiterātis	cōnstitissētis	cōnstiteritis
III. plur.	cōnstitērunt	cōnstiterint	cōnstiterant	cōnstitissent	cōnstiterint

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	cōnstāre	cōnstitisse	cōnstātūrum, -am, -um esse	cōnstāns		cōnstātūrus, -a, -um

Gerundium		Gerundivum			Supinum
cōnstandī		cōnstandus, -a, -um			—	—

Latine