constructio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /koːnsˈtruːktioː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōn·strūc·ti·ō — morphologica: con-struct-io

Notatio

← Latine: cōnstruō (cōnstruere)

Nomen substantivum

cōnstrūctĭ|ō, -ōnis fem.

1. Structura, compositiō.
2. Apta collocatio et compositio verborum.
3. (Gramm.) compositio verborum ad regulas usumque Latinitatis.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	cōnstrūctiō	cōnstrūctiōnēs	I
gen.	cōnstrūctiōnis	cōnstrūctiōnum	II
dat.	cōnstrūctiōnī	cōnstrūctiōnibus	III
acc.	cōnstrūctiōnem	cōnstrūctiōnēs	IV
abl.	cōnstrūctiōne	cōnstrūctiōnibus	VI
voc.	cōnstrūctiō	cōnstrūctiōnēs	V

Dictiones collatae

• strūctiō

Composita

• astrūctiō
• dēstrūctiō
• exstrūctiō
• īnstrūctiō
• obstrūctiō
• praestrūctiō
• substrūctiō

Translationes

Structura, compositio	dilatare ▼

Structura, compositio	collabi ▲

Anglice: building (en), construction (en) Germanice: Zusammenfügung (de) f, Konstruktion (de) f

Apta collocatio et compositio verborum	dilatare ▼

Apta collocatio et compositio verborum	collabi ▲

Anglice: construction (en) Germanice: Wortverbindung (de) f, Periodenbau (de) m

Compositio verborum ad regulas usumque Latinitatis	dilatare ▼

Compositio verborum ad regulas usumque Latinitatis	collabi ▲

Anglice: grammatical (en) connection (en), construction (en) Germanice: Konstruktion (de) f

Latinitas Romana

saec. I.

• Tum per imum contendetur, ut super calcatis cupressinis vel pineis, aut, si eae non erunt, aliis frondibus terra contegantur; in principio atque exitu fossae more ponticulorum binis saxis tantummodo pilarum vice constitutis, et singulis superpositis, ut eiusmodi constructio ripam sustineat, ne praecludatur humoris illapsus atque exitus. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[1][2]

Fontes