Appellatio pronuntiatusque
- Syllabificatio phonetica: crē·dō — morphologica: cred-o
Verbum temporale
crēd|ō, -ĕre, crēdĭdī, crĕdĭtum
- Fidei alicuius commendare.
- Committere alicui rem ut mutuum.
- Putare aliquid verum esse.
Coniugatio
Verbum finitum
More information Thema, Vox activa ...
| Thema |
Vox activa |
| crēd- |
Tempus praesens |
imperfectum |
futurum |
| Persona |
indicativ. |
coniunct. |
imperat. |
indicativ. |
coniunct. |
indicativ. |
imperat. |
| I. sing. |
crēdō |
crēdam |
|
crēdēbam |
crēderem |
crēdam |
|
| II. sing. |
crēdis |
crēdās |
crēde! |
crēdēbās |
crēderēs |
crēdēs |
crēditō! |
| III. sing. |
crēdit |
crēdat |
|
crēdēbat |
crēderet |
crēdet |
crēditō! |
| I. plur. |
crēdimus |
crēdāmus |
|
crēdēbāmus |
crēderēmus |
crēdēmus |
|
| II. plur. |
crēditis |
crēdātis |
crēdite! |
crēdēbātis |
crēderētis |
crēdētis |
crēditōte! |
| III. plur. |
crēdunt |
crēdant |
|
crēdēbant |
crēderent |
crēdent |
crēduntō! |
| Thema |
Vox passiva |
| crēd- |
Tempus praesens |
imperfectum |
futurum |
| Persona |
indicativ. |
coniunct. |
imperat. |
indicativ. |
coniunct. |
indicativ. |
imperat. |
| I. sing. |
crēdor |
crēdar |
|
crēdēbar |
crēderer |
crēdar |
|
| II. sing. |
crēderis |
crēdāris |
crēdere! |
crēdēbāris |
crēderēris |
crēdēris |
crēditor! |
| III. sing. |
crēditur |
crēdātur |
|
crēdēbātur |
crēderētur |
crēdētur |
crēditor! |
| I. plur. |
crēdimur |
crēdāmur |
|
crēdēbāmur |
crēderēmur |
crēdēmur |
|
| II. plur. |
crēdiminī |
crēdāminī |
crēdiminī! |
crēdēbāminī |
crēderēminī |
crēdēminī |
— |
| III. plur. |
crēduntur |
crēdantur |
|
crēdēbantur |
crēderentur |
crēdentur |
crēduntor! |
Close
More information Thema, Vox activa ...
| Thema |
Vox activa |
| crēdid- |
Tempus perfectum |
plusquam perfectum |
futurum exactum |
| Persona |
indicativ. |
coniunct. |
indicativ. |
coniunct. |
| I. sing. |
crēdidī |
crēdiderim |
crēdideram |
crēdidissem |
crēdiderō |
| II. sing. |
crēdidistī |
crēdideris |
crēdiderās |
crēdidissēs |
crēdideris |
| III. sing. |
crēdidit |
crēdiderit |
crēdiderat |
crēdidisset |
crēdiderit |
| I. plur. |
crēdidimus |
crēdiderimus |
crēdiderāmus |
crēdidissēmus |
crēdiderimus |
| II. plur. |
crēdidistis |
crēdideritis |
crēdiderātis |
crēdidissētis |
crēdideritis |
| III. plur. |
crēdidērunt |
crēdiderint |
crēdiderant |
crēdidissent |
crēdiderint |
Close
Verbum infinitum
More information Modus, infinitivus ...
| Modus |
infinitivus |
participium |
| Tempus |
praesens |
perfectum |
futurum |
praesens |
perfectum |
futurum |
Vox activa |
crēdere |
crēdidisse |
crēditūrum, -am, -um esse |
crēdēns |
|
crēditūrus, -a, -um |
Vox passiva |
crēdī |
crēditum, -am, -um esse |
crēditum īrī |
|
crēditus, -a, -um |
|
|
| Gerundium |
Gerundivum |
Supinum |
| crēdendī |
crēdendus, -a, -um |
crēditum |
crēditū |
Close
Translationes
Fidei alicuius commendare
|
|
|
- Germanice: anvertrauen (de), übergeben (de)
|
Committere alicui rem ut mutuum
Putare aliquid verum esse
|
|
|
- Francogallice: croire (fr)
- Germanice: glauben (de), meinen (de)
|