croceus

Latine

Color croceus.

Vicipaedia articulum habet de croceo.

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkro.ke.us/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cro·ce·us — morphologica: croc-eus

Notatio

← Latine: crocum (crocus)

Nomen adiectivum

croce|us, -a, -um

1. Ad crocum pertinens.
2. (Translatē) croci colorem habens, color similis colori qui est gilvus vel flāvus.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	croceus	crocea	croceum	nom.	croceī	croceae	crocea
gen.	croceī	croceae	croceī	gen.	croceōrum	croceārum	croceōrum
dat.	croceō	croceae	croceō	dat.	croceīs	croceīs	croceīs
acc.	croceum	croceam	croceum	acc.	croceōs	croceās	crocea
abl.	croceō	croceā	croceō	abl.	croceīs	croceīs	croceīs
voc.	crocee	crocea	croceum	voc.	croceī	croceae	crocea

Dictiones collatae

• crocātus
• crocō, crocāre
• crocus

Synonyma

• crocinus

	Colores									Recensere
ater niger furvus	rufus	ruber	aurantius	gilvus flavus	viridis	caeruleus	violaceus	purpureus	canus	albus candidus
N	I	II	III	IV	V	VI	VII	–	VIII	IX

Translationes

Croci colorem habens	dilatare ▼

Croci colorem habens	collabi ▲

Anglice: saffron yellow (en) Germanice: safrangelb (de)

Loci

C. Plinius Secundus 23–79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Chamaeleonem aliqui ixian vocant. duo genera eius: candidior asperiora habet folia, serpit in terra echini modo spinas erigens, radice dulci, odore gravi. quibusdam in locis viscum gignit album sub alis foliorum, maxime circa canis ortum, quo modo tura nasci dicuntur, unde et ixia appellatur. hac mastiche utuntur mulieres. quare et chamaeleon vocetur, varietate foliorum evenit; mutat enim cum terra colores, hic niger, illic viridis, aliubi cyaneus, aliubi croceus atque aliis coloribus. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes