desertum

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːˈsertum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·ser·tum — morphologica: de-sert-um

Notatio

← Latine: dēserō

Nomen substantivum

dēsert|um, -ī neut.

1. Regio deserta, solitudo, locus desertus, vastitas.

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	dēsertum	dēserta	I
gen.	dēsertī	dēsertōrum	II
dat.	dēsertō	dēsertīs	III
acc.	dēsertum	dēserta	IV
abl.	dēsertō	dēsertīs	VI
voc.	dēsertum	dēserta	V

Dictiones collatae

• dēsertitūdō
• dēsertus

Dictiones derivatae

• dēserta, dēsertōrum

Translationes

Regio deserta

Anglice: desert (en) Esperantice: dezerto (eo)

Germanice: Wüste (de) f

Loci

Charta saeculi 18: "Tartaria sive Magni Chami imperium"

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. XVIII. In deserto Lop et Belgian homines miris illusionibus et diabolico screatu seduci creduntur. Lucette Boulnois: Démons et tambours au désert de Lop : Variations Orient-Occident. In: Médiévales, N^o22-23. pp. 91-115