dilator

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːˈlaːtor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·lā·tor — morphologica: dilat-or

Notatio

← Latine: differō (differre)

Nomen substantivum

dīlā|tor, -tōris masc.

1. Qui differt.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	dīlātor	dīlātōrēs	I
gen.	dīlātōris	dīlātōrum	II
dat.	dīlātōrī	dīlātōribus	III
acc.	dīlātōrem	dīlātōrēs	IV
abl.	dīlātōre	dīlātōribus	VI
voc.	dīlātor	dīlātōrēs	V

Translationes

Qui differt	dilatare ▼

Qui differt	collabi ▲

Anglice: temporizer (en), procrastinator (en) Germanice: Aufschieber (de) m, Zauderer (de) m Italice: temporeggiatore (it) m

Discretiva

dilator dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīlātor	prima singularis	praesens	passiva	indicativus	dīlātō (dīlātāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːˈlaːtor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·lā·tor — morphologica: di-lat-or

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Audiant omnes, verba recito de Scriptura, o male dilator, o crastini male appetitor, audi Dominum dicentem, audi Scripturam sanctam praedicentem; de isto loco speculator sum: Ne tardes converti ad Deum, neque differas de die in diem. —Sermones Augustini ^[1][2]

Fontes