doceo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

doceō

API: /ˈdokeoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: do·ce·ō — morphologica: doc-eo

Verbum transitivum

doc|eō, -ēre, -uī, -tum ^{[1][2][3][4][5]}

1. Certiorem facere de rebus scientificis, de artibus.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
doc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	doceō	doceam		docēbam	docērem	docēbō
II. sing.	docēs	doceās	docē!	docēbās	docērēs	docēbis	docētō!
III. sing.	docet	doceat		docēbat	docēret	docēbit	docētō!
I. plur.	docēmus	doceāmus		docēbāmus	docērēmus	docēbimus
II. plur.	docētis	doceātis	docēte!	docēbātis	docērētis	docēbitis	docētōte!
III. plur.	docent	doceant		docēbant	docērent	docēbunt	docentō!
Thema	Vox passiva
doc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	doceor	docear		docēbar	docērer	docēbor
II. sing.	docēris	doceāris	docēre!	docēbāris	docērēris	docēberis	docētor!
III. sing.	docētur	doceātur		docēbātur	docērētur	docēbitur	docētor!
I. plur.	docēmur	doceāmur		docēbāmur	docērēmur	docēbimur
II. plur.	docēminī	doceāminī	docēminī!	docēbāminī	docērēminī	docēbiminī	—
III. plur.	docentur	doceantur		docēbantur	docērentur	docēbuntur	docentor!

Thema	Vox activa
docu-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	docuī	docuerim	docueram	docuissem	docuerō
II. sing.	docuistī	docueris	docuerās	docuissēs	docueris
III. sing.	docuit	docuerit	docuerat	docuisset	docuerit
I. plur.	docuimus	docuerimus	docuerāmus	docuissēmus	docuerimus
II. plur.	docuistis	docueritis	docuerātis	docuissētis	docueritis
III. plur.	docuērunt	docuerint	docuerant	docuissent	docuerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	docēre	docuisse	doctūrum, -am, -um esse	docēns		doctūrus, -a, -um­
Vox passiva	docērī	doctum, -am, -um esse	doctum īrī		doctus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
docendī		docendus, -a, -um			doctum	doctū

Dictiones collatae

Antonyma · contraria

• discō, discere

Dictiones derivatae

• docentia
• docibilis
• docilis
• doctiō
• doctitō, doctitāre
• doctor
• doctrīna
• doctrīnum
• doctus

Composita

• addoceō, addocēre
• condoceō, condocēre
• ēdoceō, ēdocēre
• dēdoceō, dēdocēre
• perdoceō, perdocēre
• praedoceō, praedocēre
• prōdoceō, prōdocēre
• subdoceō, subdocēre

Translationes

Certiorem facere de rebus scientificis

Anglice: teach (en) Bohemice: učit (cs) impf Germanice: lehren (de), unterrichten (de) Graece: διδάσκω (grc) ‎(didáskō), παιδεύω (grc) ‎(paideýō) Neograece: διδάσκω (el) ‎(didásko)

Francogallice: apprendre (fr), enseigner (fr) Hispanice: enseñar (es) Italice: insegnare (it) Lusitanice: ensinar (pt)

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 185 — “DŎCĔO, dŏces, dŏcŭi, doctum, dŏcere, a. 2.”
2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 867 — “dŏcĕo, cŭi, ctum, ēre, v. a.”
3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — doceo, docuī, doctum, ēre (vgl. disco, griech. δοκει, δόγμα) (tom. 1, p. 2268)
4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — docere
5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — doceo