disco

Solum disco Latine ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. Disco.

Latine

dīscō (dīscere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdiːs.koː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dīs·cō — morphologica: disc-o

Verbum transitivum

dīsc|ō, -ĕre, dĭdĭcī, - ^[1]

1. (Stricto sensu) memoriae mandare, id est: scientiam accipere, rem ignotam, aliquo docente, percipere, vel etiam meditando assequi.
2. (Latiori sensu) personam aut rem cognoscere.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
dīsc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	dīscō	dīscam		dīscēbam	dīscerem	dīscam
II. sing.	dīscis	dīscās	dīsce!	dīscēbās	dīscerēs	dīscēs	dīscitō!
III. sing.	dīscit	dīscat		dīscēbat	dīsceret	dīscet	dīscitō!
I. plur.	dīscimus	dīscāmus		dīscēbāmus	dīscerēmus	dīscēmus
II. plur.	dīscitis	dīscātis	dīscite!	dīscēbātis	dīscerētis	dīscētis	dīscitōte!
III. plur.	dīscunt	dīscant		dīscēbant	dīscerent	dīscent	dīscuntō!
Thema	Vox passiva
dīsc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	dīscor	dīscar		dīscēbar	dīscerer	dīscar
II. sing.	dīsceris	dīscāris	dīscere!	dīscēbāris	dīscerēris	dīscēris	dīscitor!
III. sing.	dīscitur	dīscātur		dīscēbātur	dīscerētur	dīscētur	dīscitor!
I. plur.	dīscimur	dīscāmur		dīscēbāmur	dīscerēmur	dīscēmur
II. plur.	dīsciminī	dīscāminī	dīsciminī!	dīscēbāminī	dīscerēminī	dīscēminī	—
III. plur.	dīscuntur	dīscantur		dīscēbantur	dīscerentur	dīscentur	dīscuntor!

Thema	Vox activa
didic-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	didicī	didicerim	didiceram	didicissem	didicerō
II. sing.	didicistī	didiceris	didicerās	didicissēs	didiceris
III. sing.	didicit	didicerit	didicerat	didicisset	didicerit
I. plur.	didicimus	didicerimus	didicerāmus	didicissēmus	didicerimus
II. plur.	didicistis	didiceritis	didicerātis	didicissētis	didiceritis
III. plur.	didicērunt	didicerint	didicerant	didicissent	didicerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	dīscere	didicisse	—	dīscēns		—­
Vox passiva	dīscī	—	—		—
Gerundium		Gerundivum			Supinum
dīscendī		dīscendus, -a, -um			—	—

Dictiones collatae

• disciplīna
• disciplīnābilis, disciplīnābiliter
• disciplīnātus
• disciplīnōsus
• discipulātus, discipulātūs
• discipulus, discipula

Dictiones derivatae

• discitō, discitāre

Composita

• addīscō, addīscere
• condīscō, condīscere
• dēdīscō, dēdīscere
• ēdīscō, ēdīscere
• indīscō, indīscere
• perdīscō, perdīscere
• praedīscō, praedīscere
• redīscō, redīscere

Translationes

Memoriae mandare, rem ignotam percipere, scientiam accipere	dilatare ▼

Memoriae mandare, rem ignotam percipere, scientiam accipere	collabi ▲

Anglice: learn (en) Turcice: öğrenmek (tr) Francogallice: apprendre (fr) Germanice: lernen (de), erfahren (de) Hebraice: לומד‎‎ (he) m, לומדת‎‎ (he) f

Personam aut rem cognoscere	dilatare ▼

Personam aut rem cognoscere	collabi ▲

Anglice: get to know (en), study (en) Germanice: kennenlernen (de), untersuchen (de), studieren (de)

Discretiva

disco dictio est in variis linguis:

• Anglice: disco
• Batave: disco
• Dacoromane: disco
• Francogallice: disco
• Hispanice: disco
• Italice: disco
• Lusitane: disco
• Polonice: disco

Dictiones similes

• Germanice: Disco

Formae affines

Latine

discō

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
discō	casus dativus singularis	substantivi discus
discō	casus ablativus singularis	substantivi discus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdis.koː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dis·cō — morphologica: disc-o

Loci

Marcus Terentius Varro -116…-27

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

• Primum quod aiunt analogias non servari in temporibus, cum dicant legi, lego, legam et sic similiter alia: nam quae sint ut legi rem perfectam significare, duo reliqua lego et legam inchoatam: iniuria reprehendunt. Nam ex eodem genere et ex divisione idem verbum, quod sumptum est, per tempora traduci potest, ut discebam, disco, discam, et eadem perfecti, sic didiceram, didici, didicero. —De lingua Latina Varronis ^[2][3]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Ergo non mediocre mihi comperta labore,

Quae in solis disco inveniet descripta, nec excors

Techna sophistarum neque zelus presbyterorum

Arguat, et magno non ullus principe digna

Censeat esse minus, si sunt perspecta, reporto. —De triplici minimo et mensura Iordani Bruni ^[4][3]

Fontes