ductus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈduktus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: duc·tus — morphologica: duct-us

Notatio

← Latine: dūcō

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
ductus	—	perfectum	passiva	participium­	nominativo	dūcō

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	ductus	ducta	ductum	nom.	ductī	ductae	ducta
gen.	ductī	ductae	ductī	gen.	ductōrum	ductārum	ductōrum
dat.	ductō	ductae	ductō	dat.	ductīs	ductīs	ductīs
acc.	ductum	ductam	ductum	acc.	ductōs	ductās	ducta
abl.	ductō	ductā	ductō	abl.	ductīs	ductīs	ductīs
voc.	ducte	ducta	ductum	voc.	ductī	ductae	ducta

Nomen substantivum

duct|us, -ūs masc.

1. √ Actus ducendi.
2. (Mil.) quicumque ducent.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	ductus	ductūs	I
gen.	ductūs	ductuum	II
dat.	ductuī	ductibus	III
acc.	ductum	ductūs	IV
abl.	ductū	ductibus	VI
voc.	ductus	ductūs	V

Translationes

Actus ducendi

Anglice: drawing (en), pulling (en)

Germanice: Ziehen (de) n, Zug (de) m

Quicumque ducent

Anglice: leadership (en), command (en)

Germanice: Führung (de) f, Kommando (de) n

Discretiva

ductus dictio est in variis linguis:

• Anglice: ductus

Dictiones similes

• Germanice: Duktus

Formae affines

Latine

ductūs

Proprietates grammaticales

• ductūs — casus genitivus singularis substantivi ductus
• ductūs — casus nominativus pluralis substantivi ductus
• ductūs — casus accusativus pluralis substantivi ductus
• ductūs — casus vocativus pluralis substantivi ductus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈduktuːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: duc·tūs — morphologica: duct-us