faciendus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /fa.kiˈen.dus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fa·ci·en·dus — morphologica: faci-end-us

Notatio

← Latine: faciō (facere)

Gerundivum

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
faciendus	—	—	passiva	gerundivum­	nominativo	faciō (facere)
faciendus	—	—	activa	gerundivum­	nominativo	fīō (fierī)

Coniugatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	faciendus	facienda	faciendum	nom.	faciendī	faciendae	facienda
gen.	faciendī	faciendae	faciendī	gen.	faciendōrum	faciendārum	faciendōrum
dat.	faciendō	faciendae	faciendō	dat.	faciendīs	faciendīs	faciendīs
acc.	faciendum	faciendam	faciendum	acc.	faciendōs	faciendās	facienda
abl.	faciendō	faciendā	faciendō	abl.	faciendīs	faciendīs	faciendīs
voc.	faciende	facienda	faciendum	voc.	faciendī	faciendae	facienda

Latinitas Romana

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

• Sunt qui dicant post annum et sex menses eculum domari posse, sed melius post trimum, a quo tempore farrago dari solet. Haec enim purgatio maxime necessaria equino pecori. Quod diebus decem facere oportet, nec pati alium ullum cibum gustare. Ab undecimo die usque ad quartum decimum dandum hordeum, cottidie adicientem minutatim; quod quarto die feceris, in eo decem diebus proximis manendum. Ab eo tempore mediocriter exercendum et, cum consudarit, perunguendum oleo. Si frigus erit, in equili  faciendus  ignis. —De agricultura Varronis ^[1][2]

Fontes