fio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈfiːoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fī·ō — morphologica: fi-o

Verbum temporale

fīō, fĭĕrī, factus sum

1. E statu altero in statum alterum ire.

Coniugatio

Verbum finitum

Thema	Vox activa
fi-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	fīō	fīam		fīēbam	fierem	fīam
II. sing.	fīs	fīās	fī!	fīēbās	fierēs	fīēs	—
III. sing.	fit	fīat		fīēbat	fieret	fīet	—
I. plur.	fīmus	fīāmus		fīēbāmus	fierēmus	fīēmus
II. plur.	fītis	fīātis	fīte!	fīēbātis	fierētis	fīētis	fītōte!
III. plur.	fīunt	fīant		fīēbant	fierent	fīent	—

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	fierī	—	futūrum, -am, -um esse	—		futūrus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
faciendī		faciendus, -a, -um			factum	factū

Dictiones collatae

Collocationes

• fiat lux

Dictiones derivatae

Composita

• collabefīo, collabefierī
• colliquefīo, colliquefierī
• cōnfīō, cōnfierī
• exārefīō, exārefierī
• dēfīō, dēfierī
• interfīō, interfierī
• nigrefīō, nigrefierī
• perfervefīō, perfervefierī
• superfīō, superfierī

Translationes

E statu altero in statum alterum ire

Anglice: become (en) Finnice: tulla (fi) Francogallice: devenir (fr)

Germanice: werden (de), entstehen (de) Hungarice: keletkezik (hu) Suecice: bli (sv)

Loci

Cicero

Benedictus de Spinoza

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

• Fiebat autem ita ut, cum is qui audire vellet dixisset, quid sibi videretur, tum ego contra dicerem. Marcus Tullius Cicero, Tusculanae disputationes, liber primus. 4,8.

saec. XVII.

• ..., perspicuum nobis fit, in statu naturali non dari peccatum. Benedictus de Spinoza, Tractatus Politicus, §18.