finitos

Discretiva

finitos dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

fīnītōs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
fīnītōs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii fīnītus

Appellatio pronuntiatusque

API: /fiːˈniːtoːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fī·nī·tōs — morphologica: finit-os

Francogallice

finitos

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
finitos	forma pluralis	substantivi finito

Appellatio pronuntiatusque

API: [fi.niˈto]

Syllabificatio phonetica: fi·ni·tos — morphologica: finito-s

Hispanice

finitos

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
finitos	forma pluralis · genus masculinum	adiectivi finito

Appellatio pronuntiatusque

API: [fiˈni.tos]

Syllabificatio phonetica: fi·ni·tos — morphologica: finit-os

Lusitane

finitos

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
finitos	forma pluralis · genus masculinum	adiectivi finito

Appellatio pronuntiatusque

API: [fiˈni.tuʃ]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: fi·ni·tos — morphologica: finit-os

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• ergo ut hic primo aspectu inanimum quiddam sensuque vacuum se putat cernere, post autem signis certioribus, quale sit id, de quo dubitaverat, incipit suspicari, sic philosophi debuerunt, si forte eos primus aspectus mundi conturbaverat, postea, cum vidissent motus eius finitos et aequabiles omniaque ratis ordinibus moderata inmutabilique constantia, intellegere inesse aliquem non solum habitatorem in hac caelesti ac divina domo, sed etiam rectorem et moderatorem et tamquam architectum tanti operis tantique muneris. —De natura deorum Ciceronis ^[1][2]

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

• Totum autem hoc adhibendum est, quod sit amplius compositionis genus, cum iudex non solum rem tenet, sed etiam captus est oratione et se credit actori et voluptate iam ducitur. Historia non tam finitos numeros quam orbem quendam contextumque desiderat. Namque omnia eius membra conexa sunt, et quoniam lubrica est ac fluit, ut homines, qui manibus invicem adprehensis gradum firmant, continent et continentur. —Institutio oratoria Quintiliani ^[3][2]

Fontes