forato

Discretiva

forato dictio est in variis linguis:

• Italice: forato

Formae affines

Latine

forātō

Proprietates grammaticales¹

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
forātō	secunda singularis	futurum	activa	imperativus	forō (forāre)
forātō	tertia singularis	futurum	activa	imperativus	forō (forāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /foˈraːtoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fo·rā·tō — morphologica: for-ato

Proprietates grammaticales²

Forma	Modus flexurae	originis
forātō	casus dativus singularis · genus masculinum	participii forātus
forātō	casus ablativus singularis · genus masculinum	participii forātus
forātō	casus dativus singularis · genus neutrum	participii forātus
forātō	casus ablativus singularis · genus neutrum	participii forātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /foˈraːtoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fo·rā·tō — morphologica: forat-o

Usus

Latinitas postclassica

saec. IV. - saec. V.

• Quo tempore etiam sternutamentum concitare non alienum erit hoc medicamento, quod ex his rebus conponitur: Veratri albi, castorei, struthii, quod est radix lanaria, piperis albi, singulorum denarios singulos. Haec contusa tenuiter forato cribro transmittantur; cum opus fuerit, per pinnam aut calamum scriptorium naribus insufflentur vel spicillo tincto in aqua et excusso naribus iniciantur. —De medicamentis liber Marcelli (fl. 395–415). Caput I.

Italice

forato

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
forato	—	perfectum	—	participium	forare

Appellatio pronuntiatusque

API: /foˈrato/

Syllabificatio phonetica: fo·ra·to — morphologica: forat-o