Verbum transitivum
intellig|ō, -ere, intellēxī, intellēctum
- Videre, cognoscere, mente capere.
Coniugatio
More information Radix praesens intellig-, Praesens indicativum ...
| Radix praesens intellig- |
| Praesens indicativum |
| act. | sing. | plur. | | pass. | sing. | plur. |
| I. |
intelligō | intelligimus |
|
I. |
intelligor | intelligimur |
| II. |
intelligis | intelligitis |
|
II. |
intelligeris | intelligiminī |
| III. |
intelligit | intelligunt |
|
III. |
intelligitur | intelliguntur |
| Imperativus |
| act. |
intellige | intelligite |
|
pass. |
intelligere | intelligiminī |
| Imperativus futurus |
| II. |
intelligitō | intelligitōte |
|
II. |
intelligitor | — |
| III. |
intelligitō | intelliguntō |
|
III. |
intelligitor | intelliguntor |
| Praesens subiunctivum |
| act. | sing. | plur. | | pass. | sing. | plur. |
| I. |
intelligam | intelligāmus |
|
I. |
intelligar | intelligāmur |
| II. |
intelligās | intelligātis |
|
II. |
intelligāris | intelligāminī |
| III. |
intelligat | intelligant |
|
III. |
intelligātur | intelligantur |
| Imperfectum indicativum |
| act. | sing. | plur. | | pass. | sing. | plur. |
| I. |
intelligēbam | intelligēbāmus |
|
I. |
intelligēbar | intelligēbāmur |
| II. |
intelligēbās | intelligēbātis |
|
II. |
intelligēbāris | intelligēbāminī |
| III. |
intelligēbat | intelligēbant |
|
III. |
intelligēbātur | intelligēbantur |
| Imperfectum subiunctivum |
| act. | sing. | plur. | | pass. | sing. | plur. |
| I. |
intelligerem | intelligerēmus |
|
I. |
intelligerer | intelligerēmur |
| II. |
intelligerēs | intelligerētis |
|
II. |
intelligerēris | intelligerēminī |
| III. |
intelligeret | intelligerent |
|
III. |
intelligerētur | intelligerentur |
| Futurum indicativum |
| act. | sing. | plur. | | pass. | sing. | plur. |
| I. |
intelligam | intelligēmus |
|
I. |
intelligar | intelligēmur |
| II. |
intelligēs | intelligētis |
|
II. |
intelligēris | intelligēminī |
| III. |
intelliget | intelligent |
|
III. |
intelligētur | intelligentur |
Close
More information Radix perfecta intellēx-, Perfectum indicativum ...
| Radix perfecta intellēx- |
| Perfectum indicativum |
| act. | sing. | plur. |
| I. |
intellēxī | intellēximus |
| II. |
intellēxistī | intellēxistis |
| III. |
intellēxit | intellēxērunt |
| Perfectum subiunctivum |
| act. | sing. | plur. |
| I. |
intellēxerim | intellēxerīmus |
| II. |
intellēxerīs | intellēxerītis |
| III. |
intellēxerit | intellēxerint |
| Plusquam perfectum indicativum |
| act. | sing. | plur. |
| I. |
intellēxeram | intellēxerāmus |
| II. |
intellēxerās | intellēxerātis |
| III. |
intellēxerat | intellēxerant |
| Plusquam perfectum subiunctivum |
| act. | sing. | plur. |
| I. |
intellēxissem | intellēxissēmus |
| II. |
intellēxissēs | intellēxissētis |
| III. |
intellēxisset | intellēxissent |
| Futurum perfectum |
| act. | sing. | plur. |
| I. |
intellēxerō | intellēxerimus |
| II. |
intellēxeris | intellēxeritis |
| III. |
intellēxerit | intellēxerint |
Close
More information Infinitivi, act. ...
| Infinitivi |
| act. | pass. |
| praes. |
intelligere | intelligī |
| perf. |
intellēxisse |
|
| Participia |
| praes. |
intelligēns, -entis |
| perf. |
intellēctus, -a, -um |
| fut. |
intellēctūrus, -a, -um |
|
| Gerundia et supina |
| subst. |
intelligendum, -ī |
| adiect. |
intelligendus, -a, -um |
| supina |
intellēctum, intellēctū |
|
Close
Dictiones derivatae
- intellectus
- intelligens
- intelligentia