Verbum transitivum
intelleg|ō, -ere, intellēxī, intellēctum
- Videre, cognoscere, mente capere.
Coniugatio
More information Radix praesens intelleg-, Praesens indicativum ...
| Radix praesens intelleg- |
| Praesens indicativum |
| act. | sing. | plur. | | pass. | sing. | plur. |
| I. |
intellegō | intellegimus |
|
I. |
intellegor | intellegimur |
| II. |
intellegis | intellegitis |
|
II. |
intellegeris | intellegiminī |
| III. |
intellegit | intellegunt |
|
III. |
intellegitur | intelleguntur |
| Imperativus |
| act. |
intellege | intellegite |
|
pass. |
intellegere | intellegiminī |
| Imperativus futurus |
| II. |
intellegitō | intellegitōte |
|
II. |
intellegitor | — |
| III. |
intellegitō | intelleguntō |
|
III. |
intellegitor | intelleguntor |
| Praesens subiunctivum |
| act. | sing. | plur. | | pass. | sing. | plur. |
| I. |
intellegam | intellegāmus |
|
I. |
intellegar | intellegāmur |
| II. |
intellegās | intellegātis |
|
II. |
intellegāris | intellegāminī |
| III. |
intellegat | intellegant |
|
III. |
intellegātur | intellegantur |
| Imperfectum indicativum |
| act. | sing. | plur. | | pass. | sing. | plur. |
| I. |
intellegēbam | intellegēbāmus |
|
I. |
intellegēbar | intellegēbāmur |
| II. |
intellegēbās | intellegēbātis |
|
II. |
intellegēbāris | intellegēbāminī |
| III. |
intellegēbat | intellegēbant |
|
III. |
intellegēbātur | intellegēbantur |
| Imperfectum subiunctivum |
| act. | sing. | plur. | | pass. | sing. | plur. |
| I. |
intellegerem | intellegerēmus |
|
I. |
intellegerer | intellegerēmur |
| II. |
intellegerēs | intellegerētis |
|
II. |
intellegerēris | intellegerēminī |
| III. |
intellegeret | intellegerent |
|
III. |
intellegerētur | intellegerentur |
| Futurum indicativum |
| act. | sing. | plur. | | pass. | sing. | plur. |
| I. |
intellegam | intellegēmus |
|
I. |
intellegar | intellegēmur |
| II. |
intellegēs | intellegētis |
|
II. |
intellegēris | intellegēminī |
| III. |
intelleget | intellegent |
|
III. |
intellegētur | intellegentur |
Close
More information Radix perfecta intellēx-, Perfectum indicativum ...
| Radix perfecta intellēx- |
| Perfectum indicativum |
| act. | sing. | plur. |
| I. |
intellēxī | intellēximus |
| II. |
intellēxistī | intellēxistis |
| III. |
intellēxit | intellēxērunt |
| Perfectum subiunctivum |
| act. | sing. | plur. |
| I. |
intellēxerim | intellēxerīmus |
| II. |
intellēxerīs | intellēxerītis |
| III. |
intellēxerit | intellēxerint |
| Plusquam perfectum indicativum |
| act. | sing. | plur. |
| I. |
intellēxeram | intellēxerāmus |
| II. |
intellēxerās | intellēxerātis |
| III. |
intellēxerat | intellēxerant |
| Plusquam perfectum subiunctivum |
| act. | sing. | plur. |
| I. |
intellēxissem | intellēxissēmus |
| II. |
intellēxissēs | intellēxissētis |
| III. |
intellēxisset | intellēxissent |
| Futurum perfectum |
| act. | sing. | plur. |
| I. |
intellēxerō | intellēxerimus |
| II. |
intellēxeris | intellēxeritis |
| III. |
intellēxerit | intellēxerint |
Close
More information Infinitivi, act. ...
| Infinitivi |
| act. | pass. |
| praes. |
intellegere | intellegī |
| perf. |
intellēxisse |
|
| Participia |
| praes. |
intellegēns, -entis |
| perf. |
intellēctus, -a, -um |
| fut. |
intellēctūrus, -a, -um |
|
| Gerundia et supina |
| subst. |
intellegendum, -ī |
| adiect. |
intellegendus, -a, -um |
| supina |
intellēctum, intellēctū |
|
Close
Dictiones derivatae
- intellectus
- intellegens
- intellegentia
Usus
Exempla
|
|
Ovid |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq. |
class. |
I |
II |
III |
IV |
V |
VI |
VII |
VIII |
IX |
X |
XI |
XII |
XIII |
XIV |
XV |
XVI |
XVII |
XVIII |
XIX |
XX |
XXI |
saec. I.