intrasse

Discretiva

intrasse dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
intrāsse	—	perfectum	activa	infinitivus	intrō (intrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /inˈtraːs.se/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·trās·se

Formae aliae

• intrāvisse

Loci

Titus Livius -58/+17

Quintus Curtius Rufus ca. 50

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Eo magis mirabundo quaerentique quid rei esset, pacem veniamque precata deorum dearumque, si coacta caritate eius silenda enuntiasset, ancillam se ait dominae comitem id sacrarium intrasse, liberam numquam eo accessisse. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

saec. I.

• Quod consilium clam agitanti litterae redduntur Harpalum intrasse quidem Athenas, pecunia conciliasse sibi principum animos: mox concilio plebis habito iussum urbe excedere ad Graecos milites pervenisse, navibus inde Cretam transvectum amico quodam auctore interemptum per insidias. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[3][2]

Fontes