intravisse

Discretiva

intravisse dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
intrāvisse	—	perfectum	activa	infinitivus	intrō (intrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /intraːˈwisse/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·trā·vis·se — morphologica: intrav-isse

Formae aliae

• (Syncop.) intrāsse

Loci

P. Cornelius Tacitus 55-117

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 116 p.C.n.)

• ipsum quippe asperrimo hiemis Ticinum usque progressum neque abscedentem a corpore simul urbem intravisse; circumfusas lecto Claudiorum Iuliorumque imagines; defletum in foro, laudatum pro rostris, cuncta a maioribus reperta aut quae posteri invenerint cumulata: at Germanico ne solitos quidem et cuicumque nobili debitos honores contigisse. —Annales P. Cornelii Taciti ^[1][2]

Fontes