iuro

Latine

Formae aliae

• ioveso (antiq.; 𐌉𐌏𐌖𐌄𐌔𐌀𐌕 in inscriptione “Duenos;” vide infra.)

Notatio

A ius.

Verbum temporale

iūr|o, -āre, -āvī, -ātum

1. Sollemniter adfirmare.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
iūr-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	iūrō	iūrem		iūrābam	iūrārem	iūrābō
II. sing.	iūrās	iūrēs	iūrā!	iūrābās	iūrārēs	iūrābis	iūrātō!
III. sing.	iūrat	iūret		iūrābat	iūrāret	iūrābit	iūrātō!
I. plur.	iūrāmus	iūrēmus		iūrābāmus	iūrārēmus	iūrābimus
II. plur.	iūrātis	iūrētis	iūrāte!	iūrābātis	iūrārētis	iūrābitis	iūrātōte!
III. plur.	iūrant	iūrent		iūrābant	iūrārent	iūrābunt	iūrantō!
Thema	Vox passiva
iūr-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	iūror	iūrer		iūrābar	iūrārer	iūrābor
II. sing.	iūrāris	iūrēris	iūrāre!	iūrābāris	iūrārēris	iūrāberis	iūrātor!
III. sing.	iūrātur	iūrētur		iūrābātur	iūrārētur	iūrābitur	iūrātor!
I. plur.	iūrāmur	iūrēmur		iūrābāmur	iūrārēmur	iūrābimur
II. plur.	iūrāminī	iūrēminī	iūrāminī!	iūrābāminī	iūrārēminī	iūrābiminī	—
III. plur.	iūrantur	iūrentur		iūrābantur	iūrārentur	iūrābuntur	iūrantor!

Thema	Vox activa
iūrāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	iūrāvī	iūrāverim	iūrāveram	iūrāvissem	iūrāverō
II. sing.	iūrāvistī	iūrāveris	iūrāverās	iūrāvissēs	iūrāveris
III. sing.	iūrāvit	iūrāverit	iūrāverat	iūrāvisset	iūrāverit
I. plur.	iūrāvimus	iūrāverimus	iūrāverāmus	iūrāvissēmus	iūrāverimus
II. plur.	iūrāvistis	iūrāveritis	iūrāverātis	iūrāvissētis	iūrāveritis
III. plur.	iūrāvērunt	iūrāverint	iūrāverant	iūrāvissent	iūrāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	iūrāre	iūrāvisse	iūrātūrum, -am, -um esse	iūrāns		iūrātūrus, -a, -um­
Vox passiva	iūrārī	iūrātum, -am, -um esse	iūrātum īrī		iūrātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
iūrandī		iūrandus, -a, -um			iūrātum	iūrātū

Loci

Latinitas Romana

saec. VI. a.C.n.

• Inscriptio “Duenos”:

  𐌉𐌏𐌖𐌄𐌔𐌀𐌕𐌃𐌄𐌉𐌖𐌏𐌔𐌒𐌏𐌉𐌌𐌄𐌃𐌌𐌉𐌕𐌀𐌕

  iovesat deivos qoi med mitat

Translationes

1. Sollemniter adfirmare

Germanice: schwören