manis

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmaːnis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mā·nis — morphologica: man-is

Notatio

Forma singularis vocis Manes.

[* Linnaeus, 1748.]

Nomen substantivum

mān|is, -is fem.

1. Zool. quoddam genus animalis, similis myrmecophagae squamis tectae.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	mānis	mānēs	I
gen.	mānis	mānium	II
dat.	mānī	mānibus	III
acc.	mānem	mānēs	IV
abl.	māne	mānibus	VI
voc.	mānis	mānēs	V

Translationes

Genus animalis	dilatare ▼

Genus animalis	collabi ▲

Anglice: pangolin (en) Bohemice: luskoun (cs) m Dacoromane: pangolin (ro) m Danice: skældyr (da) n Germanice: Schuppentier (de) n Hispanice: pangolin (es) m Hungarice: tobzoska (hu) Italice: pangolino (it) m

Loci

Latinitas nova

saec. XVIII.

• 1766 Carolus Linnaeus, Systema Naturae t. 1.

  MANIS. Dentes nulli. Lingua teres, extenſilis. Os anguſtatum in roſtrum. Corpus ſquamis tectum.