manes

Latine

mānēs

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmaːneːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mā·nēs — morphologica: man-es

Notatio

← Latine: mānis

Nomen substantivum

mān|ēs, -ium masc., fem., plur.

1. Animae defunctorum

Declinatio

mf.	sing.	plur.
nom.	—	mānēs	I
gen.	—	mānium	II
dat.	—	mānibus	III
acc.	—	mānēs	IV
abl.	—	mānibus	VI
voc.	—	mānēs	V

Loci

HUNC LOCUM UBI AUGUSTI MANES VOLITANT PER AURAS
POSTQUAM IMPERATORIS MAUSOLEUM EX SAECULORUM TENEBRIS
EST EXTRACTUM ARAEQUE PACIS DISIECTA MEMBRA REFECTA
MUSSOLINI DUX VETERIBUS ANGUSTIIS DELETIS SPLENDIDIORIBUS
VIIS AEDIFICIIS AEDIBUS AD HUMANITATIS MORES APTIS
ORNANDUM CENSUIT ANNO MDCCCCXL A F R XVIII

Translationes

Animae defunctorum	dilatare ▼

Animae defunctorum	collabi ▲

Anglice: souls (en), spirits of the dead (en) Germanice: Seelen der Verstorbenen (de) f

Discretiva

manes dictio est in variis linguis:

• Anglice: manes
• Lusitane: manes

Dictiones similes

• Francogallice: mânes
• Hispanice: manés

Formae affines

Latine

manēs

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
manēs	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	maneō (manēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmaneːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ma·nēs — morphologica: man-es

mānēs

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
mānēs	secunda singularis	praesens	activa	coniunctivus	mānō (mānāre)

Forma	Modus flexurae	originis
mānēs	casus nominativus pluralis · genus masculinum	adiectivi mānis
mānēs	casus nominativus pluralis · genus femininum	adiectivi mānis
mānēs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	adiectivi mānis
mānēs	casus accusativus pluralis · genus femininum	adiectivi mānis
mānēs	casus vocativus pluralis · genus masculinum	adiectivi mānis
mānēs	casus vocativus pluralis · genus femininum	adiectivi mānis

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmaːneːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mā·nēs — morphologica: man-es