muniendi

Discretiva

muniendi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
mūniendī	—	—	activa	gerundium­	genitivo	mūniō (mūnīre)

Forma	Modus flexurae	originis
mūniendī	casus genitivus singularis · genus masculinum	gerundivi mūniendus
mūniendī	casus genitivus singularis · genus neutrum	gerundivi mūniendus
mūniendī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	gerundivi mūniendus
mūniendī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	gerundivi mūniendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /muːniˈen.diː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mū·ni·en·dī — morphologica: mun-iend-i

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58...+17

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

Sextus Iulius Frontinus ca. 40-103

P. Cornelius Tacitus 55–117

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (43 a.C.n. / 711 a.u.)

• Muniendi vero nosmet ipsi fuimus aucto exercitu auxiliisque multiplicatis, ut, cum praeferremus sensus aperte, tum, etiam invitis quibusdam, sciri, quid defensuri essemus, non esset periculosum. Ita numquam diffitebor multa me, ut ad effectum horum consiliorum pervenirem, et simulasse invitum et dissimulasse cum dolore, quod, praematura denuntiatio boni civis imparati quam periculosa esset, ex casu collegae videbam. —Epistolae ad Familiares Ciceronis ^[1][2]

class.  (anno 323 u.c.)

• Lege sacrata, quae maxima apud eos vis cogendae militiae erat, dilectu habito, utrimque validi exercitus profecti in Algidum convenere, ibique seorsum Aequi, seorsum Volsci castra communivere, intentiorque quam unquam ante muniendi exercendique militem cura ducibus erat. Eo plus nuntii terroris Romam attulere. Senatui dictatorem dici placuit, quia etsi saepe victi populi maiore tamen conatu quam alias unquam rebellarant; et aliquantum Romanae iuventutis morbo absumptum erat. —Ab urbe condita Titi Livii ^[3][2]

class.

• Ideo adhibebitur prudentia, quae modum illis ac parsimoniam imponat, quoniam quidem licentia opes suas praecipitat atque urget, nec umquam immodica durarunt nisi illa moderatrix ratio compescuit. Hoc multarum tibi urbium ostendet eventus, quarum in ipso flore luxuriosa imperia ceciderunt, et quidquid virtute partum erat intemperantia corruit. Adversus hos casus muniendi sumus. Nullus autem contra fortunam inexpugnabilis murus est: intus instruamur; si illa pars tuta est, pulsari homo potest, capi non potest. Quod sit hoc instrumentum scire desideras? —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[4][2]

saec. I.  (ca. 97 p.C.n.)

• Nostrae quidem sollicitudini non suffecit, singula oculis subiecisse; formas quoque ductuum facere curavimus, ex quibus apparet ubi valles quantaeque, ubi flumina traicerentur, ubi montium lateribus specus applicitae maiorem adsiduamque tuendi ac muniendi rivi exigant curam. Hinc illa contingit utilitas, ut rem statim veluti in conspectu habere possimus et deliberare tamquam adsistentes. —De aquaeductu urbis Romae Frontini ^[5][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105–110 p.C.n.)

• Providerant conditores ex diversitate morum crebra bella: inde cuncta quamvis adversus longum obsidium; et a Pompeio expugnatis metus atque usus pleraque monstravere. Atque per avaritiam Claudianorum temporum empto iure muniendi struxere muros in pace tamquam ad bellum, magna conluvie et ceterarum urbium clade aucti; nam pervicacissimus quisque illuc perfugerat eoque seditiosius agebant. —Historiae P. Cornelii Taciti ^[6][2]

Fontes