notor

Latine

nōtor

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈnoːtor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: no·tor — morphologica: not-or

Notatio

← Latine: nōscō (nōscere)

Nomen substantivum

nōt|or, -ōris masc.

1. Qui notitiam dat alterius

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	nōtor	nōtōrēs	I
gen.	nōtōris	nōtōrum	II
dat.	nōtōrī	nōtōribus	III
acc.	nōtōrem	nōtōrēs	IV
abl.	nōtōre	nōtōribus	VI
voc.	nōtor	nōtōrēs	V

Dictiones collatae

• nōtiō
• nōtus

Translationes

Qui notitiam dat alterius	dilatare ▼

Qui notitiam dat alterius	collabi ▲

Anglice: attestor of identity (en) Germanice: Kenner (de) m, Zeuge der Identität (de) m; Identitätszeuge (de) m

Discretiva

notor dictio est in variis linguis:

• Suecice: notor

Formae affines

Latine

notor

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
notor	prima singularis	praesens	passiva	indicativus	notō (notāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈnotor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: no·tor — morphologica: not-or