nosco

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈnoːskoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: nōs·cō — morphologica: nosc-o

Formae aliae

• gnōscō

Verbum temporale

nōsc|ō, -ĕre, nōvī, nōtum

1. Spiritualiter videre, in animo invenire.
2. (Perfectum) √ scire, notum habere.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
nōsc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	nōscō	nōscam		nōscēbam	nōscerem	nōscam
II. sing.	nōscis	nōscās	nōsce!	nōscēbās	nōscerēs	nōscēs	nōscitō!
III. sing.	nōscit	nōscat		nōscēbat	nōsceret	nōscet	nōscitō!
I. plur.	nōscimus	nōscāmus		nōscēbāmus	nōscerēmus	nōscēmus
II. plur.	nōscitis	nōscātis	nōscite!	nōscēbātis	nōscerētis	nōscētis	nōscitōte!
III. plur.	nōscunt	nōscant		nōscēbant	nōscerent	nōscent	nōscuntō!
Thema	Vox passiva
nōsc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	nōscor	nōscar		nōscēbar	nōscerer	nōscar
II. sing.	nōsceris	nōscāris	nōscere!	nōscēbāris	nōscerēris	nōscēris	nōscitor!
III. sing.	nōscitur	nōscātur		nōscēbātur	nōscerētur	nōscētur	nōscitor!
I. plur.	nōscimur	nōscāmur		nōscēbāmur	nōscerēmur	nōscēmur
II. plur.	nōsciminī	nōscāminī	nōsciminī!	nōscēbāminī	nōscerēminī	nōscēminī	—
III. plur.	nōscuntur	nōscantur		nōscēbantur	nōscerentur	nōscentur	nōscuntor!

Thema	Vox activa
nōv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	nōvī	nōverim	nōveram	nōvissem	nōverō
II. sing.	nōvistī	nōveris	nōverās	nōvissēs	nōveris
III. sing.	nōvit	nōverit	nōverat	nōvisset	nōverit
I. plur.	nōvimus	nōverimus	nōverāmus	nōvissēmus	nōverimus
II. plur.	nōvistis	nōveritis	nōverātis	nōvissētis	nōveritis
III. plur.	nōvērunt	nōverint	nōverant	nōvissent	nōverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	nōscere	nōvisse	nōtūrum, -am, -um esse	nōscēns		nōtūrus, -a, -um­
Vox passiva	nōscī	nōtum, -am, -um esse	nōtum īrī		nōtus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
nōscendī		nōscendus, -a, -um			nōtum	nōtū

Usus

• Unum cum noveris, omnes noveris
• nosce te ipsum

Dictiones collatae

Antonyma · contraria

• īgnōscō, īgnōscere

Dictiones derivatae

• nōscentia
• nōscibilis
• nōscitō, nōscitāre
• nōtiō
• nōtor
• nōtus, nōtior, nōtissimus

Composita

• accōgnōscō, accōgnōscere
• adagnōscō, adagnōscere
• agnōscō, agnōscere
• cōgnōscō, cōgnōscere
• dīgnōscō, dīgnōscere
• incōgnōscō, incōgnōscere
• internōscō, internōscere
• percōgnōscō, percōgnōscere
• pernōscō, pernōscere
• praecōgnōscō, praecōgnōscere
• praenōscō, praenōscere
• recōgnōscō, recōgnōscere
• renōscō, renōscere

Translationes

Spiritualiter videre, in animo invenire	dilatare ▼

Spiritualiter videre, in animo invenire	collabi ▲

Anglice: get to know (en), recognize (en), perceive (en) Germanice: kennenlernen (de), erfahren (de), erkennen (de), wahrnehmen (de) Hispanice: conocer (es)

Scire, notum habere	dilatare ▼

Scire, notum habere	collabi ▲

Anglice: know (en) Germanice: kennen (de), wissen (de) Hispanice: saber (es)