obscurius

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /obˈskuːri.us/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ob·scū·ri·us — morphologica: obscur-ius

Notatio

← Latine: obscūrus

Adverbium

obscūrius

1. Gradus comparativus adverbii obscūrē.

Discretiva

obscurius dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
obscūrius	casus nominativus singularis · genus neutrum	adiectivi obscūrior (obscūrus comparativus)
obscūrius	casus accusativus singularis · genus neutrum	adiectivi obscūrior (obscūrus comparativus)
obscūrius	casus vocativus singularis · genus neutrum	adiectivi obscūrior (obscūrus comparativus)
obscūrius	gradus comparativus	adverbii obscūrē

Appellatio pronuntiatusque

API: /obˈskuːri.us/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ob·scū·ri·us — morphologica: obscur-ius

Latinitas Romana

class.

• Nihil illo carcere longius, nihil illis facibus  obscurius , quae nobis praestant non ut per tenebras videamus, sed ut ipsas. Ceterum etiam si locus haberet lucem, pulvis auferret, in aperto quoque res gravis et molesta: quid illic, ubi in se volutatur et, cum sine ullo spiramento sit inclusus, in ipsos a quibus excitatus est recidit? Duo incommoda inter sc contraria simul pertulimus: eadem via, eodem die et luto et pulvere laboravimus. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[1][2]

Fontes