parenti

Discretiva

parenti dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

parentī

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
parentī	casus dativus singularis	substantivi parēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /paˈren.tiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pa·ren·tiː — morphologica: parent-i

pārentī

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
pārentī	casus dativus singularis	participii pārēns
pārentī	casus ablativus singularis	adiectivi pārēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /paːˈren.tiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pā·ren·tī — morphologica: parent-i

Italice

parenti

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
parenti	forma pluralis	adiectivi parente

Appellatio pronuntiatusque

API: /paˈrɛn.ti/

Syllabificatio phonetica: pa·ren·ti — morphologica: parent-i

Loci

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• «Per ego te» inquit «maternae caritatis foedera deprecor per tuae sagittae dulcia vulnera per flammae istius mellitas uredines vindictam tuae parenti sed plenam tribue et in pulchritudinem contumacem severiter vindica idque unum et pro omnibus unicum volens effice: virgo ista amore fraglantissimo teneatur hominis extremi, quem et dignitatis et patrimonii simul et incolumitatis ipsius Fortuna damnavit, tamque infimi ut per totum orbem non inveniat miseriae suae comparem.» —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[1][2]

Fontes