parentium

Discretiva

parentium dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

parentium

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
parentium	casus genitivus pluralis	substantivi parēns
parentium	casus genitivus pluralis	substantivi parentēs

Appellatio pronuntiatusque

API: /paˈren.ti.um/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pa·ren·ti·um — morphologica: parent-ium

Formae aliae

• parentum

pārentium

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
pārentium	casus genitivus pluralis	participii pārēns
pārentium	casus genitivus pluralis	substantivi pārentēs

Appellatio pronuntiatusque

API: /paːˈren.ti.um/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pā·ren·ti·um — morphologica: parent-ium

Loci

Vitruvius ca. -80…-15

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 30-22 a.C.n.)

• Cum ergo et parentium cura et praeceptorum doctrinis auctas haberem copias disciplinarum, philologis et philotechinis rebus commentariorumque scripturis me delectans eas possessiones animo paravi, e quibus haec est fructuum summa: nullas plus habendi esse necessitates eamque esse proprietatem, divitiarum maxime nihil desiderare. Sed forte nonnulli haec levia iudicantes putant eos esse sapientes, qui pecunia sunt copiosi. —De architectura Vitruvii ^[1][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• equo et asina genitos mares hinnulos antiqui vocabant contraque mulos quos asini et equae generarent. observatum ex duobus divers generibus nata tertii generis fieri et neutri parentium esse similia eaque ipsa, quae sunt ita nata, non gignere in omni animalium genere; idcirco mulas non parere. est in annalibus nostris peperisse saepe, verum prodigii loco habitum. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Fontes