perventio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /perˈwentioː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: per·ven·ti·ō — morphologica: per-ven-tio

Notatio

← Latine: perveniō (pervenīre)

Nomen substantivum

perventi|ō, -ōnis fem. ^[1][2][3][4]

1. Actus perveniendi.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	perventiō	perventiōnēs	I
gen.	perventiōnis	perventiōnum	II
dat.	perventiōnī	perventiōnibus	III
acc.	perventiōnem	perventiōnēs	IV
abl.	perventiōne	perventiōnibus	VI
voc.	perventiō	perventiōnēs	V

Dictiones collatae

• perveniō, pervenīre
• perventor

Synonyma

• adventus, adventūs

Translationes

Actus perveniendi	dilatare ▼

Actus perveniendi	collabi ▲

Anglice: arrival (en), pervention (en); advent (en) Germanice: Hinkommen (de) n, Hingelangen (de) n Italice: arrivo (it) m, venuta (it) f

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354–430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. V.

• Haec ibi erit plena et sempiterna sapientia, eademque veraciter vita iam beata: perventio quippe est ad aeternum ac summum bonum, cui adhaerere in aeternum est finis nostri boni. —Epistolae Augustinus ^[5][6]

Fontes