pervenio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /perˈwenioː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: per·ve·ni·ō — morphologica: per-ven-io

Notatio

Vide radicem ven.

← Latine: per + veniō

Verbum intransitivum

pervĕn|ĭō, -īre, pervēnī, perventum (passivē impersonaliter, cum acc.) ^{[1][2][3][4][5]}

1. Ad finem viae ire.
2. In potestate alicuius ire.

Coniugatio

Verbum finitum

Thema	Vox activa
perven-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	perveniō	perveniam		perveniēbam	pervenīrem	perveniam
II. sing.	pervenīs	perveniās	pervenī!	perveniēbās	pervenīrēs	perveniēs	pervenītō!
III. sing.	pervenit	perveniat		perveniēbat	pervenīret	perveniet	pervenītō!
I. plur.	pervenīmus	perveniāmus		perveniēbāmus	pervenīrēmus	perveniēmus
II. plur.	pervenītis	perveniātis	pervenīte!	perveniēbātis	pervenīrētis	perveniētis	pervenītōte!
III. plur.	perveniunt	perveniant		perveniēbant	pervenīrent	pervenient	perveniuntō!­
Thema	Vox passiva
perven-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
III. sing.	pervenītur	perveniātur		perveniēbātur	pervenīrētur	perveniētur	—

Thema	Vox activa
pervēn-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	pervēnī	pervēnerim	pervēneram	pervēnissem	pervēnerō
II. sing.	pervēnistī	pervēneris	pervēnerās	pervēnissēs	pervēneris
III. sing.	pervēnit	pervēnerit	pervēnerat	pervēnisset	pervēnerit
I. plur.	pervēnimus	pervēnerimus	pervēnerāmus	pervēnissēmus	pervēnerimus
II. plur.	pervēnistis	pervēneritis	pervēnerātis	pervēnissētis	pervēneritis
III. plur.	pervēnērunt pervēnēre	pervēnerint	pervēnerant	pervēnissent	pervēnerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	pervenīre	pervēnisse	perventūrum, -am, -um esse	perveniēns		perventūrus, -a, -um­
Vox passiva	pervenīrī	perventum, -am, -um esse	perventum īrī		perventus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
perveniendī		perveniendus, -a, -um			perventum	perventū

Dictiones collatae

• veniō, venīre

Composita

• adinveniō, adinvenīre
• adveniō, advenīre
• anteveniō, antevenīre
• circumveniō, circumvenīre
• contrāveniō, contrāvenīre
• inveniō, invenīre
• dēveniō, dēvenīre
• disconveniō, disconvenīre
• ēveniō, ēvenīre
• interveniō, intervenīre
• obveniō, obvenīre
• praeveniō, praevenīre
• prōveniō, prōvenīre
• reveniō, revenīre
• subveniō, subvenīre
• superveniō, supervenīre
• trānsveniō, trānsvenīre

Dictiones derivatae

• perventiō
• perventor

Translationes

Ad finem viae ire	dilatare ▼

Ad finem viae ire	collabi ▲

Anglice: arrive (en), reach (en) Esperantice: alveni (eo) Francogallice: pervenir Germanice: an ein Ziel kommen (de), an ein Ziel gelangen (de), ankommen (de) Hispanice: llegar (es), alcanzar (es) Italice: giungere (it), arrivare (it), pervenire (it) Lusitane: chegar (pt), alcançar (pt)

In potestate alicuius ire	dilatare ▼

In potestate alicuius ire	collabi ▲

Anglice: fall into (en), come to (en) Germanice: in einen Zustand geraten (de), in einen Zustand kommen (de)

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 686 — “PERVĔNĬO, vĕnis, vēni, ventum, vĕnire, n. 4. (per et venio)”
2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 781 — “per-vĕnĭo, vēni, ventum, 4.”
3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — per-venio, vēnī, ventum, īre (tom. 2, p. 1660)
4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — pervenire
5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — pervenio