pomum

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈpoːmum/

(classice)

Nomen substantivum

pōm|um, -ī neut.

1. Fructus comestibilis ex arbore.
2. arbor fructuum

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	pōmum	pōma	I
gen.	pōmī	pōmōrum	II
dat.	pōmō	pōmīs	III
acc.	pōmum	pōma	IV
abl.	pōmō	pōmīs	VI
voc.	pōmum	pōma	V

Dictiones derivatae

• pōmārium
• pōmus

Translationes

Fructus

Anglice: fruit (en) Dacoromane: fruct (ro) n

Francogallice: fruit (fr) m Germanice: Frucht (de) m

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

• pōmum — casus accusativus singularis vocis pōmus