referens

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈrefereːns/

(classice)

Syllabificatio phonetica: re·fe·rēns — morphologica: re-fer-ens

Notatio

← Latine: referō (referre)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
referēns	—	praesens	activa	participium	referō (referre)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	referēns	referēns	referēns	nom.	referentēs	referentēs	referentia
gen.	referentis	referentis	referentis	gen.	referentium	referentium	referentium
dat.	referentī	referentī	referentī	dat.	referentibus	referentibus	referentibus
acc.	referentem	referentem	referēns	acc.	referentēs referentīs	referentēs referentīs	referentia
abl.	referente referentī	referente referentī	referente referentī	abl.	referentibus	referentibus	referentibus
voc.	referēns	referēns	referēns	voc.	referentēs	referentēs	referentia

Translationes

Participium	dilatare ▼

Participium	collabi ▲

Anglice: bringing back (en), restoring (en); reporting (en) Germanice: zurückbringend (de), zurücktragend (de); berichtend (de), wiedergebend (de)

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• … siquidem ad singulorum pilorum radices foramina sunt, per quae fertur umor glutinosus, subpallidus, crassitudinem mellis aut visci referens, interdum olei. —De Medicina Celsi ^[1][2]

saec. I.

• Theophrastus, qui proximus a Magni Alexandri aetate scripsit haec circa urbis Romae annum CCCCXXXX, magnum iam huic arbori honorem tribuit, memoratas ex ea referens templorum veterum contignationes quandamque inmortalitatem materiae in tectis contra vitia omnia incorruptae. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Discretiva

referens dictio est in variis linguis:

• Suecice: referens

Fontes